Bigelf is een vreemde eend in de progbijt. De band begon in 1991 als hardrockband met psychedelische invloeden. Inmiddels zijn we een kleine kwart eeuw verder, is slechts opperhoofd Damon Fox over van de oerbezetting, wordt de band gezien als belangrijke invloed in de L.A. stonerscene (!), maar is het toch echt prog wat de klok slaat – met psychedelische invloeden, dat wel. De band is met Into The Maelstrom pas aan het vierde full-length album in het bestaan toe. Progliefhebbers kennen de band over het algemeen pas sinds ze dankzij Mike Portnoy als voorprogramma van Dream Theater mochten fungeren. Meteen daarna waren ze het voorprogramma van Porcupine Tree en… viel de band uit elkaar. Met aanmoediging van Mike Portnoy begonnen zanger/toetsenist/gitarist/songwriter Fox en bassist Duffy Snowhill twee jaar later aan Into The Maelstrom, met de nieuwe gitarist Luis Maldonado (John Waite, Glenn Hughes) en Mike Portnoy als voor zijn doen ingehouden sessiemuzikant. Het is niet moeilijk om te bedenken wat Portnoy zo aangetrokken zal hebben in Bigelf. De invloeden van seventies hardrock en The Beatles spatten er namelijk vanaf. Je hoeft maar naar opener “The Incredible Time Machine” te luisteren en je hebt ze al volop langs horen komen in een tijdsbestek van nog geen vier minuten. Ook de glaminvloeden zijn legio: bij “Alien Frequency” heb je even het gevoel naar Marilyn Manson te luisteren. Bij Bigelf geen suites van een half uur, maar relatief compacte rocksongs met progressieve aankleding. En ondanks het vaak knap volle geluidsbeeld, vette riffs en pompende baspartijen blijven het songs die je meteen bij de kladden grijpen. Into The Maelstrom is heel veel, maar vooral verrassend toegankelijk. Bij mij gaat ‘ie op de shortlist voor het jaarlijstje. Nog een leuk weetje: “Already Gone” is mede geschreven door Linda Perry (ooit zangeres van 4 Non Blondes en producer van onder andere Pink en Christina Aguilera)!
mij=Inside Out
4 reacties