Toen ik een jaar of zeven geleden Means To An End van Biohazard besprak dacht ik ook daadwerkelijk dat die plaat de laatste zou zijn die deze New Yorkers uit zou brengen. Er was immers genoeg heibel geweest binnen de band. Maar blijkbaar kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan, hebben de heren zich verzoend en komen ze met Reborn In Defiance met een comebackalbum op de proppen. Een album dat niet eens tegenvalt bovendien, al duurt het met zijn dik vijftig minuten wellicht net wat te lang. Het valt op dat vooral in de up-tempo songs als “Vengeance Is Mine”, “Reborn” en “Skullcrusher” de heren eigenlijk nog totaal niet aan woede en energie ingeboet hebben. Hooguit zijn de stemmen iets minder bijtend dan voorheen. Goed is wel om te zien dat de heren gitarist Bobby Hambel weer binnen de gelederen gehaald hebben. Hij had toch wel een cruciale rol in de beginperiode van de band. Zijn typische metalgeoriënteerde solo’s zijn in veel van de songs nu ook weer het middelpunt. Probleem is wel dat als Biohazard terugzakt naar mid-tempo hardcore ze gelijk ook aan kracht verliezen. Dat is wel jammer en daar helpt ook geen puike solo van Hambel bij om dat te verdoezelen. Bovendien sluit Reborn In Defiance af met het wel heel softe, filmische “Season The Sky” (een matig instrumentaaltje al met al, ondanks het gitaarwerk van Hambel) en zoals ik bij hun -naar nu blijkt- voorlaatste cd al aan gaf, het is beter te gaan met een knal dan met een sisser. Dit is een sisser.
mij=Nuclear Blast / PIAS
4 reacties