Ik wist natuurlijk zelf ook wel, maar hij drukte me nog eens fijntjes met de neus op de feiten toen ik zei dat ik al weer dagen liep te trippen op de geweldige nieuwe cd van The Black Keys. “Je hebt te weinig historisch besef. Je zou je eens wat meer moeten verdiepen in dingen als de blues endezo.” Ik mompelde wat binnensmonds van dat ik dat niet kan verkopen aan de lezertjes hier die, net als ik, altijd op jacht zijn naar nieuw (en leuk!) luisterspul. “Ja, maar dat moet je wel in een kader kunnen plaatsen natuurlijk.” katte hij terug. “En bovendien waarom zou je ze goede oude muziek onthouden die ze misschien ook niet kennen”. Verdomd daar had hij dus een punt. Dus daar gaan we maar eens over nadenken hiero en verandering in brengen. Tot die tijd moeten de lezertjes het dus nog doen met nieuwerwetse muziek uit de oude doos. Want dat is Rubber Factory natuurlijk. Deze keer eens niet voor vier dagen en 20 dollar opgenomen, maar daardoor niet minder lekker. Eerder lekkerder zelfs. Nu kan ik wel iets roepen van ‘het is typisch Fat Possum‘, wat het ook is, maar dat wilt u niet weten, toch? U wilt weten hoe ik door mijn kamertje heen stampte en mee drilde op de maat met deze lo-fi ouderwetse bluesrakkers uit de nieuwe doos. In mijn handen klapte, mee ramde op de valse gitaar die staat te verstoffen in de hoek en daarna nog wat cdtjes Hendrix en de Led Zep-box draaide, omdat dat er zo lekker bij aan sluit, en helemaal blij was. The Black Keys zijn helden! Maar, een beetje geschiedenis kan geen kwaad, toch?
File: Black Keys – Rubber Factory
File Under: F*ck the White Stripes
File Audio: [The Lengths]