1980 heeft gebeld en wil zijn muziek terug. De Zweden van Black Trip hebben echter nog niet van mobieltjes gehoord en de vaste telefoon kunnen ze niet horen vanuit de oefenruimte. Naar goede Zweedse gewoonte doen ze de New Wave Of British Heavy Metal nog eens dunnetjes over. Het klinkt als Iron Maiden tijdens het gelijknamige debuut. Spartaans geproduceerd, maar wel in balans. Net zoals bij dat Maidendebuut is het allemaal net wat langzamer en wat minder virtuoos dan daarna werd met Killers en vooral The Number Of The Beast. Iron Maiden zou er een sensatie mee worden, maar daar komen deze Zweden een paar decennia te laat voor. Maar ach, wat geeft het. Nostalgie is ondergewaardeerd. Joseph Tholl is een capabele zanger, de ritmesectie houdt de vaart erin en de gitaristen doen zo nu en dan een twinsolo en zitten daarmee wel aan hun top. Het is natuurlijk niet voor niets dat ze met tracks als “No Tomorrow” wel heel opzichtig leentjebuur spelen bij Di’Anno en consorten. Bij het piano-intro van “Tvar Dabla” is het even schrikken, maar dat duurt niet lang. Versterker op elf en niet te veel over nadenken, dan is het een heel lollig plaatje.
mij=Steamhammer
4 reacties