De vorige ronde was ik gematigd positief over het debuut van Blowback. Niet verrassend, maar wel goed. Dat hebben de heren uit Örebrö, Zweden op Eight Hundred Miles zo gehouden, zij het dat er wel degelijk een compositorisch stapje vooruit is gedaan. Het resultaat is stoner die weliswaar netjes de in het genre gebruikelijke gruizige productie, riffs-per-strekkende-meter en seventiesfeel heeft, maar waar verder tegelijkertijd niets op aan te merken is. Het is niet allemaal even ruig, maar dat komt de variëteit ten goede. Met enige regelmaat wordt de mondharmonica ingezet, wat het een lekker bluesy feel meegeeft. Een goed voorbeeld van het laatste is “No Soul”, een song die gaandeweg steeds wilder én steeds bluesier wordt. Dat betekent niet dat het allemaal traag en bluesy is. “Fool” is bijvoorbeeld een track die stevig uit de startblokken schiet met een fijne riff en furieus drumwerk. Zelf omschrijven ze zich als “Big Witchcraft meets little Dozer“. Ik vind het best. En al die bands die op hun beurt weer Witchcraft en Dozer inspireerden. Blowback is verre van vernieuwend – zelfs voor stonerbegrippen – maar weet wel een lekker afwisselende pot muziek voor te schotelen. Ik heb liever goed uitgevoerde muziek zonder vernieuwing dan vernieuwen om het vernieuwen. Bij Blowback ben ik daarmee aan het goede adres.
mij=Transubstans / Clearspot