Een jaar of zestien moet ik geweest zijn toen ik bij een wat oudere vriend een grote Bob Dylan-collectie zag. Hij had alle officiële releases, had een boek met Dylan’s teksten: hij was fan. Dylan was op dat moment, begin jaren tachtig, in de Here. Wat later begreep ik dat er ook fanatici zijn die elke scheet van de bard willen hebben. Ikzelf ben niet verder gekomen dan de categorie liefhebber. Mijn favorieten uit de beginjaren (let op mijn top 3!) zijn Blood On The Tracks (1974) , Desire (1977) en Blonde On Blonde (1967). Na de muzikale weg kwijt te zijn geraakt en de Here gevonden te hebben vond Dylan het juiste muzikale pad gelukkig weer met het in 1989 door Daniel Lanois geproduceerde Oh Mercy. Het zou uitgroeien tot een van mijn favoriete Dylan-albums. Net zoals dat in 1997 gebeurde met Time Out Of Mind. Op Tell Tale Signs (Rare and Unreleased 1989-2006), het achtste deel uit The Bootleg Series, wordt er met name teruggegrepen naar werk uit de tijd rond Oh Mercy en Time Out Of Mind. Het betreffen alternatieve tracks en – hoera – nooit eerder uitgebracht materiaal. Dit dan weer aangevuld met onder andere wat nummers die wat verloren op diverse soundtracks terecht kwamen. Als je hoort wat voor een kwaliteit aan materiaal Dylan op de plank liet liggen dan hoor je pas hoe goed de man is. Tell Tale Signs is dan ook vanaf de eerste tonen tot het eind van de tweede cd genieten geblazen voor elke Dylan-liefhebber. Voor de fanatici is er overigens nog een belachelijk dure 3-cd uitgave en voor de low-budgetklanten nog een enkele cd. De meerprijs is deze 2-cd echter helemaal waard.
mij=Columbia / Sony