Het was een van de meest obscure optredens die ik ooit zag. Voor het podium, in de Grote Zaal van Doornroosje stond een man of tien, op een rijtje. Op het podium zaten twee man. Een gitarist met een wrakke gitaar en zingend door een stofzuigerslang, en een drummer zonder conventioneel drumstel, maar een verzameling ijzerwerk en andere meuk die kabaal maakt als je er op slaat. De bassdrum was een bierkratje en in de vogelkooi kon je mooi je spullen vervoeren. Doo Rag was de band en ik geloof dat alle bezoekers met een cd naar huis gegaan zijn. Bob Log III, want dat was de gitarist van Doo Rag, heeft inmiddels zijn drummer geloosd en doet het nu in zijn eentje. Hij zingt met een helm op, waarin een telefoon gemonteerd zit, zodat hij zich op gitaar en percussie kan concentreren. De muziek is het hetzelfde gebleven, een soort van rammelende delta blues met een overdaad aan slide. Maar toch is het minder dan Doo Rag. Omdat Bob alles in zijn eentje wil doen komt vooral zijn gitaarspel minder goed uit de verf. Dat was bij Doo Rag toch vuiger. En dat, samen met de onverstaanbare zang, zorgt ervoor dat op My Shit Is Perfect de verveling snel toeslaat. Misschien moest hij toch maar weer een rammeldrummer gaan zoeken…
mij=Voodoo Rhythm / Clearspot