Brutal Truth – End Time

Aan het eind van een lange, gespannen werkdag toe aan wat rustige muziek? Dan moet je End Time maar even bewaren voor een ander ogenblik, want orde en rust is hier niet van toepassing. Grindcore-formatie Brutal Truth is sinds 1990 het muzikale kind van Dan Lilker, mede-oprichter van Nuclear Assault, Anthrax en Stormtroopers of Death. Na een split tussen 1998 en 2006 is End Time de tweede full-length die de band uitbrengt sinds de reünie. En het gaat er binnen no-time ongenadig hard aan toe. Hoewel openingstrack Malice nog relatief ingetogen is, gaat de band met vervolgtrack Simple Math direct vol gas. Zware distorted baslijnen, veel gefreak op gitaar en de blastbeats vliegen je om de oren. Nummers als Celebratory Gunfire en Small Talk zijn ondanks een drummer die op z’n hielen gezeten wordt nog relatief behapbaar, maar er staat veel materiaal op dit album dat je oren in een waas achterlaat. Alle elementen van de muziek zijn echter wel goed te onderscheiden, iets dat binnen dit genre ook wel eens anders is. Hoewel het absoluut knap is dat er technisch heel strak werk wordt afgeleverd, leidt het vele muzikale geweld snel tot verzadiging – ongeveer de helft van de 23 tracks duren tussen de één en twee minuten, maar het lijkt veel langer te zijn. Uitschieters zijn er echter ook: Trash duurt welbeschouwd drie seconden en het album eindigt met Control Room, een nummer van bijna zestien minuten vol feedback, spastische drums en algehele chaos. Duidelijk niet voor iedereen dus.

mij=Relapse