Aan de overkant van de grote plas is hij al ruim een half jaar uit, maar pas nu komt hij in Europa uit, de nieuwe Built To Spill. Toch best een beetje tragisch voor een band van dit kaliber, want de band is een van de weinige doorzetters van de jaren ’90 die nog steeds relevante platen uitbrengt. Al lijkt het op een steeds bescheidener schaal te worden, hoewel de band rond zanger/gitarist Doug Martsch natuurlijk nooit echt buiten het Vera-circuit is doorgebroken. Maakt verder niet uit aangezien There Is No Enemy weer van dezelfde kwaliteit is als de rest van hun plaatwerk. Doordachte gitaarrock, met die typerende stem van Doug Martsch, een steeds duidelijker country-feel (zoals in het relaxte “Nowhere Lullaby”), hier en daar een forse gitaar-exercitie (zoals in “Good Ol’ Boredom”), en af en toe een venijnige uitbarsting (zoals in het korte “Pat”). Built To Spill is en blijft een band met een eigen, zeer herkenbaar geluid en There Is No Enemy is wederom gewoon een prima plaat, waarmee de heren weer een goed excuus hebben om weer een toertje te doen. Zodat ik ze ongetwijfeld weer eens in Vera kan zien.
mij=ATP