Buiten de recensiemeuk had ik deze week de blues. Door mijn huis weerklonken namelijk wijlen Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, allerlei (andere) Chess-knakkers en ook de eerste plaat van ZZ Top. De nieuwe te recenseren plaat In spite of it all van Calvin Russell past dan ook prima in die lijn. Dat dacht ik althans. Het Russell-promotieteam had voor mij al voorwerk gedaan met de opmerking: File Under: Rock. Ok, het is bluesrock, maar dit is toch wel erg kort door de bocht. Calvin Russell, geboren in 1948, zou immers gezien zijn leeftijd een wijs man moeten zijn en mooie rootsplaten moeten gaan maken. Hij heeft het verdiend, want er ging veel mis in zijn leven. Ook hij heeft recht op betere tijden. Op In spite of it all brengt Russell inderdaad nog steeds zijn bluesrock. Het is echter gedegradeerd naar een vandikhoutzaagtmenplanken-bluesrock. Wie voor deze productie tekende wordt op deze promo niet duidelijk, maar zelden heb ik me zo gestoord. De drummer klinkt als een houthakker en de gitaar valt grotendeels weg in een zompig middengebied van allerlei instrumenten. Voor smeuïge details is geen ruimte. Met dit songmateriaal had er toch veel meer uitgehaald moeten worden. Dit is dus wel degelijk rock, vervelende rock zelfs. Bah!
mij=Steamhammer / SPV