Toen ik Case Mayfield op zag treden bij De Wereld Draait Door leek het me een uitgemaakte zaak. Die wint met speels gemak de finale van de Grote Prijs van Nederland in de categorie Singer/Songwriter. Mayfield, die eigenlijk Kees Veerman heet, was ontwapenend en speelde na het luchtige gesprekje met Van Nieuwkerk in een minuutje tijd de hele studio stil met het prachtige “Our Mom”. Uiteindelijk ging Nicole Bus er met de zege vandoor en moest Case het doen met de publieksprijs. Ook mooi. Gelukkig staat het nummer dat Mayfield speelde bij DWDD ook op de EP die hij onlangs uitbracht. De song waarin het gitaarwerk van Mayfield echt geweldig is de laatste in een rij van vijf songs. Die laten dat Mayfield een singer/songwriter is die niet voor een gat te vangen is. Zo opent de EP verrassend met “Where To Throw The Stone” een lome Beck-achtige track. Als je die song hoort zie je Case ook zo staan als frontman van een indrukwekkend grote liveband die flink rockt. Geinig is ook de draai die hij geeft aan het alom bekende “Vader Jakob” in “At All”. Of vergis ik me nu dat hier opzet in het spel is? Bij DWDD werd Ray Lamontagne door Cases strot gedrukt als grote invloed. Dat hoor ik inderdaad in de songs bij tijd en wijle (“Alright Louise”) wel terug, maar Mayfield is gelukkig veel extroverter dan de schuchtere Amerikaan. Een ander groot pluspunt is de diversiteit van de songs. De verveling ligt geen moment op de loer. Het zal me benieuwen of Mayfield dit ook lukt nu hij de sprong moet gaan maken naar een hele cd.
mij=Eigen Beheer[
Effe miere(n?)neuken: het is extraverter. Of introverter, maar dabedoelunie.
Storm plaatst sneller dan de corrector kan bijhouden. 🙂
Je hebt ze er trouwens niet allemaal uitgehaald. :-p
@Steven: voor de goede orde: extrovert is gewoon Nederlands hoor: http://www.encyclo.nl/begrip/extrovert
Storm: je eigen linkje meldt dat extrovert de bijvoeglijke vorm is en extravert het bijwoord…
Hè jammer 😉