Eindelijk zou ik Causa Sui zien. Dacht ik. Toen ik in 2019 tijdens het Sonic Whip-festival de grote zaal van Doornroosje inliep, realiseerde ik me vrij snel dat ik me had vergist. Dit was Causa Sui helemaal niet, dit was het Duitse Colour Haze. Ook niet verkeerd, maar die had ik al eerder gezien. ‘Een beetje dom’, zou Koningin Máxima ongetwijfeld hebben gezegd, maar stiekem lijken al die psychbands ook wel een beetje op elkaar. Deze Deense band rondom Jonas Munk ken ik vermoedelijk pas sinds het begin van 2014 door het beluisteren van hun albums Live at Freak Valley en Europrie Tide, ongetwijfeld omdat ik in die tijd steeds meer liefde voor dat soort psychrock begon te ontwikkelen. Inmiddels is Causa Sui in mijn hoofd een referentiepunt, net zoals Mythic Sunship en Papir, die op hetzelfde (uitstekende) label (El Paraiso Records) zitten. Als ik Roadburn nu wat eerder in mijn vaste lijstje festivals had gezet, had ik ze daar al in 2007 kunnen zien. Nou goed, er is gelukkig nog wel eens een herkansing mogelijk. Zo werd het viertal grappig genoeg wél geboekt voor hetzelfde festival dit jaar, maar dat ging dus op de een of andere manier niet door. Dan vermaken we ons wel met het zesde album Szabodelico, een referentie naar de Hongaarse jazzgitarist Gabor Szabo, die vooral actief was in de jaren zestig en zeventig. Szabodelico wordt dan ook gedragen door improvisatie en jazzy klanken en is een heel stuk kalmer dan voorgaande platen. Geen stuiterende heavy psych, maar echt een mellow/laidback sfeertje zonder agressie. Grotendeels draait het om het gesoleer en stemmige klanken op de gitaar of synths, soms met een lik country (neem “Under the Spell”, dat ook een Tarentino-achtig sfeertje heeft). Bas en drums staan echt in dienst van het geheel en komen niet heel prominent aan de oppervlakte, maar gelukkig zit er hier en daar nog wel een iets stevigere en/of opwindende toon in, zoals op driekwart van “Sole Elettrico”, op het swingende “Vibratone” en tijdens het wat scherpere slotstuk van het titelnummer zelf. Maar echt los gaan ze dus vrijwel nergens op Szabodelico en dat maakt het album wat ongevaarlijk. Dat is even wennen, maar deze heldere productie zorgt wel voor een weldadig geluid. De band doseert behoudend, maar zorgt voor een evenwichtige mix om rustig in weg te zakken. Na maanden van keihard werken was ik er ook wel even aan toe. Causa Sui komt als geroepen om mijn energietank weer even rustig bij te vullen met hun fijne lounge-psych. Ik kijk alvast uit naar een echt optreden van deze gasten, want dat moet er toch echt maar eens van komen. Is er al een vaccin in de zaal?
El Paraiso
File: Causa Sui – Szabodelico
File Under: Fijne lounge-psych
File Social: [Facebook] [Instagram]