Na een prachtig concert in Cul de Sac in Tilburg had ik A Stone, A Leaf, A Door van Cedarwell aangeschaft bij de band. Om allerlei onaanwijsbare redenen is de cd na slechts één luisterbeurt toen op een stapel geraakt, waar ik hem vandaag in een grote schoonmaak eindelijk eens vanaf haalde. Gegrepen door de schoonheid die mij ten deel viel, ging ik op zoek naar de recensies van deze plaat. En wat schetste mijn verbazing: daar waar ik jubelliederen dacht aan te gaan treffen vond ik niks. Nergens in de Nederlandse webwereld, blogosphere of de fora die ik frequent aandoe is een recensie van deze plaat te vinden. En dit terwijl de indiefolk van Erik Neave, de liedjesschrijver achter Cedarwell, heel erg tegen de donkere nu-country van South San Gabriel aan hangt, zij het met net een klein randje zonlicht. En dat valt toch goed in Nederland. Daarnaast zit er bij het gezelschap uit Wisconsin een duidelijke collegeradio/invloed in. Zo zijn er in de verandafolk van de heren sporen van Sunny Day Real Estate te horen en andere “emo”-bands. Met een been in de folk en het andere in de indie brengt Cedarwell een afwisselende plaat die over het gehele uur geen moment verveelt en zowel met mineur als majeur akkoorden een glimlach op het gezicht tekent. En dat maakt A Stone, A Leaf, A Door een plaat die aandacht verdient, zeker met de 12 minuten durende en hemeltergende afsluiter “…A Ghost…”.
mij=Sheboygan / Eigen Beheer