Vaak is het best prettig als een album snel zijn geheimen prijs geeft. Dat je na een of twee luisterbeurten er al achter bent hoe goed of (en dat gebeurt vanzelfsprekend met bijna dezelfde regelmaat) hoe middelmatig of zelfs slecht een cd is. Soms is het echter fijn om gewoon te luisteren naar een cd en geen flauw benul te hebben de eerste paar keer of je ‘em goed vindt of niet. Ik had dat met de tweede cd van Chapter en heb dat met hun derde cd A Collection Of Monsters wederom. Op het eerste gehoor is dit slot van de trilogie Prologue / The Biographer / A Collection of Monsters namelijk weer zo’n rustig voortkabbelend album waarbij je als je een beetje moe bent zelfs de neiging zou kunnen krijgen erbij in slaap te doezelen. Dat komt door de feilloze combinatie van lome liedjes en onderkoelde zang van Baron Alexander J.S. Craker (ook wel Alex genoemd) die eventueel komt in combinatie met die van zijn partner in crime Thierry van Osselt. De fragiele gedetailleerde schoonheid van de twaalf liedjes op A Collection Of Monsters wordt pas duidelijk als je geconcentreerd gaat zitten luisteren. De ingetogen folkpop wordt nooit een eng monster, maar eerder een groot vilten knuffelbeest dat naar verloop van tijd jouw temperatuur overneemt. De warmte is gloedvol. Hoe schril is dan het contrast met de verhalen die ze vertellen in de teksten. Die haken namelijk wel degelijk aan op het woord monsters in de titel. Seriemoordenaars (“Serial”), necrofilie ‘toepassen’ op je eigenhandig vermoorde vermeende vriendin (“My Sweet Girl”), hoe het moet zijn om te sterven van de kou bedekt onder de sneeuw (“A Winter Chill”). Op zijn zachtst gezegd zijn het macabere onderwerpen die de twee Zwitsers bezingen. Iets wat je nooit zult horen als je niet écht luistert. Dan wordt A Collection Of Monsters pas de griezelig goede plaat die het is.
mij=Saiko / Rough Trade