Charli XCX, de Britse zangeres en songwriter, is voor mij door de jaren heen een fenomeen geworden. Ik kan intussen veel te lange verhalen vertellen over de periode waarin ze, met hulp van fenomenale producers als SOPHIE en A.G. Cook, steeds experimentelere en meer queere songs begon op te nemen in plaats van de toegankelijke electropop waar ze bekend om staat (o.a. “I Love It”, maar ook “Señorita”). Zelf noemt ze “Vroom Vroom” (2017) als haar beste track, die de muziekgenres pc music of hyperpop in aanzien hielp groeien. Haar platenlabel Atlantic kon volstrekt niet met de experimenten omgaan en weigerde het leeuwendeel uit te brengen. Bij andere artiesten vallen zulke muziekindustrie-schandalen niet zo op, maar bij Charli XCX lekten de afgelopen jaren misschien wel tweehonderd songs, zowel poppy als experimenteel, wat overigens wel haar waanzinnig hoge werktempo bewijst. Vooral het lek van haar daardoor uiteindelijk nooit voltooide of verschenen derde album XCXWORLD in 2016, ongeveer halverwege het opnameproces, was voor Charli naar eigen zeggen een traumatische ervaring. Ze verwerkte al deze tegenslagen door hard te blijven songschrijven. De struggles met haar label werden zelf een soort meme (je moet maar durven, teksten als ‘what you want – I ain’t got it’). Op het daaropvolgende album Charli (2019) combineerde ze pop met experiment en wat knipogen naar de jaren ’80 en ’90, en dat is eigenlijk precies wat ze op haar nieuwste plaat Crash (werktitel: “Sorry If I Hurt You”) ook doet. De liedjes zijn enkel nóg korter geworden, er is een flinke voorraad dure hitproducers ingevlogen, en de samples betreffen dit keer een slechte kopie van Bronski Beat’s “Smalltown Boy” (“Beg for You”) en een goede kopie van Robin S’ “Show Me Love” (“Used To Know Me”). Dit soort singles (ook het populaire “Good Ones”) zijn voor mij niet het hart van de plaat. Dat zijn voor mij namelijk de albumtracks, bijv. het hyperpop-achtigere “Lightning” en met name het rustige “Move Me”, dat goed gepast had op haar in recordtempo opgenomen en ronduit prachtige lockdownplaat “How I’m Feeling Now” uit 2020 met A.G. Cook (die zelf ook fantastische muziek uitbrengt, trouwens). Eigenlijk vind ik dat nog steeds haar beste en artistiek meest geslaagde album, omdat uit liedjes als “forever” of “visions” meer emotie en plezier spreekt dan uit alles op Crash. Anderzijds, dankzij dit pakkende Crash raakt die plaat tenminste niet in de vergetelheid.
Zoals tegenwoordig altijd gebeurt met popplaten op major labels, is er van Crash nog een langere deluxe-versie aangekondigd (releasedatum nog onbekend). Hopelijk bevat die het eerder op streamingdiensten verschenen pareltje “Charger” nog.
Asylum / Atlantic / Warner
File: Charli XCX – Crash
File Under: Makkelijke mainstream pop, met een paar krenten voor de fans
File Twitter: [Tweets van Charli]
File Video: [Good Ones][New Shapes met Caroline Polachek][Baby][Every Rule][Beg For You][Used To Know Me]