Charlie Dominici

Noeste arbeid loont
Als er iemand geschikt is om een trilogie op te nemen, dan is het Charlie Dominici wel. Al aan het begin van het interview blijkt namelijk dat de man genoeg te vertellen heeft. En als die spraakwaterval eenmaal op gang is, is hij niet meer te stuiten. Maar na jaren hard werken is er natuurlijk ook alle reden om enthousiast te zijn over het uitkomen van het laatste deel van zijn levenswerk.

Wie Charlie Dominici nog kent als ‘de eerste zanger van Dream Theater’ zal zijn beeld moeten gaan bijstellen. Het is inmiddels duidelijk dat de man met zijn O3 Trilogy een drietal cd’s heeft afgeleverd die met recht zijn eigen naam dragen. Het is tijd voor Charlie Dominici als ‘zanger van Dominici’.

mij=Interview: Vincent
Mercedes-Benz
Tussen zijn optreden bij Dream Theater en het verschijnen van O3 – Part 1 zijn zestien lange jaren verstreken. Dominici had het helemaal gehad met de muziekindustrie en legde zich toe op hypotheken, onroerend goed en Toyota's. Maar na tien jaar ontdekte ook Dominici dat geld niet gelukkig maakt.
'Ik verdiende meer geld dan ooit. Maar hoe meer ik verdiende, hoe ongelukkiger ik werd, haha! Ik reed een luxe Mercedes-Benz, woonde in San Diego, had een filmtheater in mijn woonkamer. Maar ik voelde me ellendig. Dus toen heb ik alles maar verkocht! Auto's, computers, meubels. Ik heb alle schepen achter me verbrand en ben in the middle of nowhere gaan wonen, ergens in Hongarije.' Het enige wat Dominici meenam was zijn gitaar.
Inmiddels is de zanger terug in Amerika, hij belt vanuit een goedkoop appartementje in New York. 'Ik ben net thuis, man. Ik heb een bank gekocht!' Hij lijkt weer oprecht plezier te hebben in de kleine dingen des levens.
Ongeduldig
'Eigenlijk wilde ik niet eens muziek gaan maken', legt Dominici uit. 'Ik wilde een film maken, maar dat werkte niet. De enige connectie die ik met Hollywood had, was dat San Diego in de buurt ligt, haha!'
Gitaar spelen kan Dominici wel, dus ging hij daarmee maar aan de slag. Dat leverde het eerste, akoestische deel van zijn trilogie op. 'Ik had simpelweg niet meer. Ik had het eerste album graag elektrisch gewild, maar ik had geen band. Dit was op dat moment mijn enige mogelijkheid.'
Toch zegt hij daar geen spijt van te hebben. 'Ik had natuurlijk kunnen wachten op die band. Maar ik wist op dat moment niet of het nog een jaar zou duren, of twee jaar. Misschien zou ik wel nooit de juiste band vinden. Dus ik ben gewoon aan de slag gegaan! En uiteindelijk vond ik nog wel een band voor deel twee en drie.'

Een lang verhaal
Het verhaal van de trilogie is op meerdere manieren een lang verhaal. Ten eerste omdat het drie albums omvat, ten tweede omdat Dominici er jaren aan heeft gewerkt en tot slot, omdat als hij er eenmaal over begint te vertellen…
'Het verhaal broeit al geruime tijd ergens in mijn achterhoofd. Het idee stamt zelfs al van voor ik bij Dream Theater zat. Toen hoorde ik voor het eerst over sleeper cells. Dat zijn mensen die in een land gaan wonen, zich daar een jaar of tien verschuilen, opgaan in de maatschappij. Niemand heeft iets in de gaten en dan blijken het op een dag een terroristen te zijn.'
Het idee grijpt de zanger aan en zet hem aan het denken. 'Waarom doet iemand zoiets? Als je een bepaalde tijd ergens woont, word je dan niet op andere ideeën gebracht? Toen ben ik me gaan verdiepen in waarom mensen dingen doen.' Opvallend genoeg is het thema juist nu aan de orde van de dag. 'Na 11 september 2001 is die interesse inderdaad aangewakkerd en ben ik het verhaal gaan schrijven.'
In het derde en laatste deel van de trilogie komt de ware boodschap van Dominici aan het licht. Het jaartal 2012 is aangebroken, en de terrorist begint te twijfelen aan zijn missie. 'Hij ontdekt dat zijn leiders eigenlijk uit zijn op de vernietiging van niet alleen Amerika, maar van de wereld. En dan komt het jaar 2012, het jaar van De Grote Ontwaking. En ik wil de mensen met dit verhaal ook graag wakker schudden. De rem moet erop en we moeten eens goed kijken naar wat er gebeurt.'
Dat de drie albums juist nu uitkomen is volgens Dominici logisch. 'Tien, twintig jaar geleden had men niet zo goed begrepen waar het om draait. Nu hoef je het nieuws maar aan te zetten of je weet het, the shit hits the fan. Als we dit met Dream Theater hadden gedaan, had iedereen gedacht, waar hebben ze het in hemelsnaam over, haha!'

Man on a mission
Dominici heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt, want de band die hij uiteindelijk vond woont op Sardinië. 'Dus ik vloog daarheen. En daar zat ik, in een vreemd huis, met vreemde mensen, die een vreemde taal spraken. Hun oom fungeerde als tolk en hij zei, je bent of heel dapper, of compleet gestoord. Ik denk dat beide wel klopten.'
Dominici besluit te wachten met het afronden van O3 – Part 3 tot hij op Sardinië zit. 'Het moest iets speciaals worden, waaraan de band ook kon bijdragen. En ik wilde dat het moeilijk zou worden, zodat ik mezelf extra kon pushen. Ik heb zelfs in de studio geslapen. Het was nu of nooit, dit project moest slagen.'
'Ik sliep daar in de kelder en de jongens werden wel wat ongerust. “Waar ben je mee bezig? Heb je nog niets geschreven?” En toen legde ik ze wat ideeën voor, en daar maakten zij muziek bij, en toen schreef ik weer wat teksten. We voedden elkaar als het ware.'
Naarmate de tijd vorderde, begon de zanger hem wel te knijpen. Kreeg hij alles wel op tijd af? 'Ik was behoorlijk nerveus en heb een hoop slapeloze nachten gehad in die kelder. Dan lag ik naar het plafond te staren. Of werd ik om drie uur in de nacht wakker en schreeuwde ik “Brian, get down here!”. “Wat, wat?” “Pak die gitaar!” Haha!'
Tot overmaat van ramp werd Dominici ook nog ziek. 'Ik heb de derde dag dat ik daar was iets opgelopen, dus ik heb de volle zes en een halve week dat we opnamen aan de antibiotica gezeten. Het leek wel alsof alles tegenzat. Van de negen dagen die we hadden om de eindmix te maken was ik er al vier kwijt met het omzetten van de tracks. We hadden ze op een verkeerde bitrate opgenomen, dat had ik kunnen weten. Dus weer vier dagen compleet verloren, haha! Maar het moest en zou af komen!'
Padvinders
Charlie Dominici is trots op het eindresultaat. Na de nodige noeste arbeid is eruit gekomen wat hij wilde. En nu is het tijd voor een volgende stap. 'Inmiddels is Dominici niet langer mijn project, maar is het een band geworden. En daar drukken zij evengoed hun stempel op. De band draagt alleen mijn achternaam omdat het tegenwoordig onmogelijk is een fatsoenlijke bandnaam te verzinnen, haha!'
De zanger is niet van plan er na deze trilogie mee op te houden. 'Het is fantastisch als we samenkomen. We lijken wel een stelletje padvinders die op zomerkamp gaan, zo enthousiast is iedereen! Dat willen we zeker doorzetten. Tenzij iedereen ons haat en niemand onze albums koopt natuurlijk.'