Chickenfoot – Chickenfoot

Je hebt een carrière die al jaren prima loopt, je hoeft echt niet meer te werken om een goed leven te hebben, dus wat doe je? Juist, je begint nóg een bandje. Enter Chickenfoot, een heuse supergroep met vier heren die ècht voor de lol een bandje beginnen: Joe Satriani, meestergitarist en min of meer per ongeluk vooral bekend door instrumentaal werk, Sammy Hagar, zanger/gitarist, solo en met Van Halen en dat bandje The Other Half, dat zorgde voor het ontslag van nummer drie. Die naam kon Eddie van Halen niet waarderen en plots bleek Michael Anthony vervangen te zijn. Nummer vier is er ook al zo een die aan één bandje niet genoeg heeft, Red Hot Chili Pepper Chad Smith. Wat krijg je als je vier van zulke gasten bij elkaar zet en laat stoeien met nummers die voornamelijk door Satriani zijn geknutseld? Razende gitaren, natuurlijk. En de uit alles herkenbare stem van Sammy Hagar, tesamen met diens pretrockattitude. De ondergrond is van beton, wat met Michael Anthony niet verrassend is. Wat wel verrassend is, is dat Chad Smith zich hier als rockdrummer gedraagt. Geen rockdrums met een partij funk, puur rockdrums. Zijn dit vier muzikanten op leeftijd die zich nog een keer willen bewijzen? No way, daarvoor is de muziek teveel in balans. Geen ego’s die om aandacht strijden, simpelweg vier giganten die hetzelfde wilden. Natuurlijk, de stem van Hagar is kenmerkend, maar het is uiteindelijk een rechttoe rechtaan hardrockband zonder dat één deelnemer er een stempel op drukt. Een hele goede, dat wel. “Soap On A Rope” is een typische Hagarsong, “Get It Up” een tesamen-ten-strijde-beuker met heerlijke solo, “Down The Drain” een betere Van Halen-song dan Eddie van Halen in tien jaar heeft gemaakt, dat alles in een moddervatte productie van Andy Johns. Of het een klassieker is moet je me over een jaar nog eens vragen, maar een heerlijke plaat is het zeker.

mij=Edel / V2