Ook ik heb vooroordelen, al probeer ik daar wel bewust mee om te gaan. Bij de naam Chris ´Living Next Door To Alice´ Norman gaat het mij wat jeuken. Maar waar Suzi ´Stumblin´ In´ Quatro nog steeds aan producer Chapman gekoppeld zit, is Norman – gelukkig – zijn eigen weg gegaan. Ik was oprecht verbaast toen ik op Wikipedia het grote aantal albums van hem zag. Time Traveller is zijn laatste en gezien de sobere zittende man-met-gitaarhouding op de hoes, had ik zo´n vermoeden dat het resultaat wel eens mee kon vallen. Dat is aan de ene kant ook zo, want hij heeft echt goede muzikanten om zich heen verzameld (met prachtig toetsenwerk en kopergeschal) en op de productie (Chief I in coproductie met Jakob Deichmann en Norman) is niets aan te merken. Hij had dus alle kansen om de bal in te koppen, maar dat lukt hem niet. Hij weet geen nummers uit de vergetelheid te rukken of er een opzienbarende draai aan te geven. Nee, daarvoor zijn de nummers sowieso veel te bekend en missen wat mij betreft als totaliteit een eenheid. Ik noem maar even wat uitersten Marc Bolans “Get It On”, Neil Diamonds “Sweet Caroline”, Genesis´ “I Can´t Dance” en Green Days “Wake Me Up When September Ends”. Het stemgeluid van Norman komt overigens verdacht dicht in de buurt van die van bluesheld Michael De Jong. Ik stel Norman dus voor een Time Traveller II te maken met een uitgelezen selectie aan nummers. Ik zal deze dan met alle lof van de wereld waarderen.
mij=Membran / Suburban
4 reacties