Edel / V2
Het is wat, ben je als muzikant op sterven na dood bent en dan realiseer je je pas dat je nog nooit die plaat gemaakt hebt die werkelijk laat zien welke muziek je zelf enorm goed vindt. Het gebeurde Chris Rea. Tussen alle noodzakelijke, maar nogal ingrijpende operaties waarbij zijn alvleesklier, twaalfvingerige darm en de helft van zijn maag verwijderd werden (overlevingskans 1 op 3) door realiseerde Rea zich dat hij, die toch aardig geboerd had in zijn MOR-jaren, nog nooit een plaat gemaakt had met de muziek die hij zelf het mooist vindt: de delta blues van Charley Patton, de eerste plaat die hij zelf kocht. Eenmaal hersteld van de operatie voegde Rea de daad bij het woord en deed wat Gary Moore in 1990 deed, hij nam een blues-album op: Stony Road. Waar Moore echter koos voor een opzet met een hele trits bekende gastmuzikanten (o.a. Albert Collins en Albert King) doet Rea het met zijn eigen band. Het resultaat valt me honderd procent mee. Ik was een beetje bang dat Rea niet het juk van MOR-artiest van zich af zou kunnen gooien en een beetje een halfbakken bluesplaat zou maken. Niets is minder waar. Vergeet “Josephine”, vergeet “Driving Home For Christmas”, vergeet “Fool (If You Think It’s Over)”. Deze plaat lijkt namelijk in bijna niets op dat werk. Natuurlijk, de schuurpapieren stem blijft, daar kan hij moeilijk wat aan veranderen, maar die stem wordt op deze plaat toch wel op een andere manier begeleid dan op die gladde jaren 80 platen van hem. Hier is dertien nummers lang plek voor (mond-)harmonica, piano en prachtige slide-gitaar. Liefhebbers van zijn oude werk zal het doen fronsen en bluesliefhebbers zal het verbazen. Zo ze deze plaat al zullen beluisteren, want het is natuurlijk wel Chris Read he, de man die Josephine, Driving Home For Christmas en Fool (If You Think It’s Over) tot wereld hits maakte… Oh ja de limited edition bevat ook nog eens een tweede met zeven bonustracks en een Making of Video waarin Rea bovendien nog eens uitlegt over de achtergrond van de plaat. Nu maar hopen dat hij op deze voet verder gaat en bij uitblijven van succes, waar natuurlijk een grote kans op is, niet terugvalt op die MOR-meuk die hij eerder maakte.
File: Chris Rea – Stony Road
File Under: Delta Blues