Hoes en titel van Drumlesson Zwei wekken nogal foute associaties op. Bestiert Christian Prommer soms een eenmansversie van de Slagerij van Kampen? Dat valt op dit juist opvallend ingetogen album gelukkig mee. Sterker nog, in opener “Sandstorms” tikt Prommer op zo’n klein dof trommeltje dat hij eerder op de plaatselijke straatmuzikant lijkt, die er altijd heel fanatiek onverstaanbare teksten bij improviseert. Zou de medeproducer van dienst, de bekende Peter Kruder, dan een vriendendienst verrichten en wat b-kantjes ter beschikking hebben gesteld? Ook dat blijkt een onterechte verdenking. De echte dance-kenner was al aan het hoofdschudden geslagen, want inderdaad, het duo doet hier iets aparts. Ze halen klassiekers van onder meer Carl Craig en Laurent Garnier (een zeer geslaagde “Acid Eiffel”) door de mangel en komen met een vreemd soort akoestische jazzdance tevoorschijn. Nee, dit is geen stroperige lounge, maar ondanks het getrommel ook volstrekt geen dansvloermateriaal meer. Eerder mood music geschikt voor nachtelijke snelwegavonturen. Beluister “Sleepy Hollow” en voel je een spion in een b-film. Er kan ook gelachen worden, of zou ik de enige zijn die een nieuwe versie van Jarre‘s “Oxygène” nogal koddig vind. Toegeven, het blijft een lekker tinkelende melodie. Desondanks klinkt afsluiter “Sandcastles” heel wat hipper. Soezende piano-akkoorden en repetitieve gitaaraccenten spelen elf minuten tikkertje, bijeen gehouden door de beat als een hartslag die tot rust komt na een nachtje doorhalen.
mij=!K7 / PIAS