Love ’em or hate ’em-stemmen zijn er genoeg in de hardrock. Denk maar eens aan het gegrom van Motörhead‘s Lemmy of aan de Donald Duck van de hardrock, AC/DC‘s Brian Johnson. En toch kan het nog een graadje erger: Cinderella‘s Tom Keifer perst er al jaren een geluid uit alsof zijn keel ter plekke wordt dichtgeknepen. Begrijp me niet verkeerd, net zoals bij Lemmy en Brian Johnson is het een geluid dat mij wel kan bekoren, maar je vraagt je af hoe het mogelijk is dat Keifer überhaupt nog zingt. Het antwoord is simpel: dankzij veel operaties… Dat wordt nog wat opmerkelijker wanneer je Keifer in “Heartbreak Station” eerst in zijn ‘normale’ stem hoort zingen en hem vervolgens hoort overschakelen naar zijn gebruikelijke stemgeluid. Bij de midtempo bluesrock van Cinderella blijft de stem niettemin goed passen. In de setlist van Live At The Mohegan Sun zitten geen verrassingen, omdat er sinds 1994(!) al geen nieuw materiaal is verschenen. Dat geeft niet, want met onder andere songs als “Heartbreak Station”, “Gipsy Road” en “Shake Me” heeft Cinderella een setlist waar de meeste bands alleen van kunnen dromen. Het geluid van de opnamen is prima, de extra smak blues in het geluid zorgt voor onderscheidend vermogen en daarmee is dit weliswaar een herhaling van zetten, maar wel een hele fijne. Nu nog nieuw materiaal.
mij=Frontiers