Cloud Control – Bliss Release

Kent u die ‘toch-maar-even-proberen’ plaatjes? Die na beluisteren tegen alle vooringenomen verwachtingen verdraaid leuk blijken te zijn? Dit was er zo eentje voor mij. De titel vond ik nogal belabberd, maar op de hoes sprak het lettertype van de bandnaam mij wel aan: lekker jaren ’70. En ergens klopt het ook wel, want de sfeer doet onbetwist eer aan de muziek uit dit gulden decennium. Cloud Control is een kwartet en komt uit Australië. Ze slaan hun woordenboek vaak open op de bladzijde waar de betekenis van ‘melody’ wordt gegeven. Met andere woorden: de nummers op deze debuut langspeler klinken als een klok en ik word er bijkans irritant blij van. Pak uw blender en meng daarin: Animal Collective, Modest Mouse, Neil Young, Wolf Parade en een vleugje Neutral Milk Hotel. Het resultaat laat zich raden natuurlijk. Even kort recapituleren: qua sfeer gaat dit album dus terug naar de jaren 70. Maar muzikaal beschouwd blijven de jaren 60 zeker niet onbedeeld. Vleugjes Love (met name in “Ghost Story”) en Free Design bestijgen uw gehoorkanaal. En om alle ambiguïteit uit de weg te nemen: dat is een pluspunt. Halverwege gaat het tempo ineens omhoog, alsmede de mate van blijheid: “This Is What I Said”. Wat mij betreft negeert u dit nummer, want het valt nogal uit de toon bij de overige negen deuntjes. Neem daarentegen het voorlaatste liedje “Hollow Drums”: een gevoelige maar allerminst kitscherige ballade waarmee op gepaste manier de kroon op het werk wordt gezet. Totdat ik dit nummer hoorde, voelde ik vaag een heerlijk verfrissend briesje over mijn ruggengraat strelen, maar nu worden mijn lendenwervels betast door de meest gevoelige edoch dwingende vingers die mijn wezen an sich ooit hebben beroerd.

mij=Ivy League / Infectious / PIAS