Als band heftig koketteren met de jaren zestig en zeventig is een riskante bedoening. Het maatschappelijke draagvlak voor de idealen die aan de basis van de muziek van toen lagen, is sowieso afgebrokkeld en je moet als band buitengewoon je best doen om niet als een veredelde coverband gezien te worden. Kijk naar Super Furry Animals voor hoe het wel moet, kijk naar Moke voor hoe het vooral niet moet. Het Welshe Colorama weet een verfrissende draai te geven aan alles wat de sixties en seventies zo leuk maakte. Frontman en creatieve spil Carwyn Ellis werkte eerder met onder andere Edwyn Collins, Shane McGowan, Noel Gallagher, Dan Sartain, UNKLE en North Mississippi Allstars. Onder de naam Colorama maakt hij soloplaten, en Box is de tweede. Op deze opvolger van Cookie Zoo (2008) echoot vooral de Britse folk uit de jaren zestig en zeventig. “Box”, “Autumnal” en “Candy Street” zijn alle drie wonderlijk geslaagde vensters naar de feërieke folk uit het Engeland van krap een halve eeuw geleden. Ellis slaagt erin om de nummers fris en vooral modern te laten klinken; op “Candy Street” met een gitaarsolo die rechtstreeks uit de hoogtijdagen van de Britpop lijkt overgekomen. Buiten die drie nummers kabbelt het allemaal wat voort, maar zonder dat het saai wordt. Box is als een dromerige zondag in het park, kauwend op een grassprietje. Er gebeurt niet bijster veel, maar ontspannend is het wel.
mij=See Monkey Do Monkey / Import
2 reacties