Opener “Time Forgot” doet mijn hart opspringen: dit is Conor Oberst in perfecte Bright Eyes-stijl: schijnbaar eenvoudig, met beperkte instrumentatie en een intense stem. Het zal toch niet dat de geweldenaar van Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground weer is opgestaan? In de jaren sinds deze prachtplaat – uit 2002 alweer – is het Oberst wat mij betreft nooit gelukt om dit album te evenaren. Nu hij voor het eerst een plaat onder zijn eigen naam uitbrengt, doet dat een terugkeer vermoeden naar oude liefdes. Dat klopt deels ook. Maar helaas, hoeveel mooie momenten Upside Down Mountain ook telt, het is geen Bright Eyes-plaat geworden. De Americana van Upside Down Mountain is wel fraai gearrangeerd: een rauwe gitaar hier, strijkers daar, veel slidegitaren en verschillende akoestische klankkleuren: daar heeft hij uitermate zijn best op gedaan. En dan blijkt dat zijn stem wellicht niet altijd even goed past bij dit soort uitgewerkte liedjes. Het onafgemaakte, rauwe, experimentele is definitief verdwenen, helemaal als zijn geknepen stem gecounterd wordt door de dames van First Aid Kit. Waarmee Upside Down Mountain dan weliswaar niet helemaal geslaagd is, maar ga hem toch vooral live zien. Helemaal wanneer hij met de Zweedse schonen van First Aid Kit optreedt: het leverde tijdens het afgelopen Haldern Pop een bloedmooi optreden op.
mij=Nonesuch
4 reacties