Op de surrealistische hoes zweven losse lichaamsdelen door een al even gedeconstrueerde ruimte. Ook de letters van de toepasselijke albumtitel laten zich pas met enige moeite ontcijferen. Dit is puzzelstukjes-pop. Conquering Animal Sound levert de onderdelen, de luisteraar moet zelf de rest doen. Het muzikale palet van het Schotse tweetal is grotendeels elektronisch, zonder dat het toegankelijke beats of synthpop oplevert. Zangeres Anneke Kampman heeft een wat geëxalteerd stemgeluid, en lijkt – net als Pien Feith en Björk – volledig op instinct te zingen. Ze goochelt met lettergrepen: een woord is geen woord tot je het uit elkaar trekt. James Scott voegt daar ontregelende glitchy beats en wobbelende dubstep-baslijnen aan toe. Heel soms is de plaat traditioneel mooi (de openingstrack kon uit de koker van Four Tet komen) maar vaker zijn de liedjes bazig en broeierig duister. 'My body is an island, come alive', kermt Kampman in hoogtepunt “Warn Me”. Doldrums heeft er een stoer zusje bij en ze zet een Knife op je keel.
mij=Chemikal Underground
4 reacties