Als kind had ik al nooit een beroep dat ik graag wilde worden. Toen ik bijna klaar was met het VWO wist ik nog steeds niet welke opleiding ik wilde volgen. Ik wist eigenlijk alleen wel wat ik absoluut niet wilde gaan studeren: rechten. Stephen Pedersen dacht daar heel anders over. Hij wilde juist wel rechten gaan studeren, maar aan de andere kant wilde hij ook graag rocker worden. Rechten won het in eerste instantie van de muziek. Hij verliet Omaha en – toch niet het minste bandje – Cursive om aan Duke University School of Law te studeren. Maar zoals wel vaker kroop het rockbloed waar het niet gaan kan en voordat Pedersen goed en wel zijn diploma behaald had, zat hij al weer in een band, het een kort leven beschoren The White Octave. Eenmaal student af en terug en werkend in Omaha begon hij met wat oude maten Criteria. Hun eerste plaat En Garde – nooit gehoord overigens – deed niets, maar When We Break dat verschijnt via Omaha’s huislabel Saddle Creek verdient een beter lot. Criteria doet het met emo uit het straatje Taking Back Sunday/Open Hand die natuurlijk deels ook aan Cursive herinnert. Als ze grooven (“Draped In The Blood”) doet Criterea denken aan King’s-X, als ze meer melancholiek uit de hoek komen aan Sunny Day Real Estate, en als het ritme goed strak aangetrokken wordt (“Self Help”) zelfs aan Tool. Laat dat nu juist een drietal favorieten bij mij uit de cd-kast zijn. Mij hoor je begrijpelijkerwijs niet klagen…
mij=Saddle Creek / Munich
Waaaah! Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Tof trouwens die White Octave referentie, ik wist niet dat die ook al in dat Saddle Creek kliekje zaten. Toffe band was dat.
Cursive is trouwens geniaal. Net als Open hand.
Aargh, zoveel pracht kan ik niet aan…