Crossing Border – Vooraf

Hé George, Bor en Gr.R.,
Hebben jullie het programma van Crossing Border al eens goed bekeken? Volgens mij wordt het van tijd tot tijd weer strootjes – drie zelfs hier en daar – trekken wie waar moet gaan kijken. Met dit verschil tot normaal strootjes trekken dat de strootjes eigenlijk beiden even lang zijn. Er zal dus niet gegriend hoeven te worden bij het trekken van het ene strootje om het andere strootje. Bekijk alleen al eens de late zaterdagavond van het festival. Ik zou echt niet weten wat ik moet kiezen. Worden het de drie mannen van Van Der Graaf Generator? Wordt het John Parish met zijn band? Of toch maar John Watts, je weet wel, van Fischer Z.

Het zijn alledrie artiesten waar ik zelf naar uit en tegenop kijk. Heeft één van jullie nog een voorkeur? John Watts is natuurlijk wel vaker in Nederland te bewonderen en twijfel er zelf een beetje aan of het bezoeken van een optreden van hem geen desillusie zal worden. De man maakte met zijn band natuurlijk wel geniale nummers in zijn tijd. Volgens mij is “Marliese” zelfs nog steeds Gr.R.’s favoriete nummer allertijden. Toch Gr.R.? Maar er is volgens mij weinig meer van die band over en of Watts het met zijn karakteristieke stemgeluid alleen gaat redden om de boel overeind te houden betwijfel ik.

mij=Door: Storm. Foto's: George
Van der Graaf Generator trad afgelopen zomer op in Nederland. Het schijnt echt briljant geweest te zijn daar in de Melkweg. Beetje zuur dat Gr.R., die de cd besprak, en ik het concert van deze artrockers moesten missen. Peter Hammill zagen we samen al wel eens schitteren daar in de Melkweg. Wat een passievolle performance was dat zeg. Hij treedt solo ook nog aan het begin van de zaterdagavond op. Dan doet hij een spoken word performance. Wat mij betreft volkomen terecht dat hij die spotlight krijgt. Hij is iemand die het tekstschrijven tot een kunst gemaakt heeft. Oh ja, dan is er dus ook nog John Parish & Band. Ik was zelf verbaasd over zijn kwaliteiten als zanger op Once Upon a Little Time en ben wel benieuwd hoe het songmateriaal van de plaat live zal klinken. Parish stond al veel op het podium met PJ Harvey, maar dat was vooral in de schaduw van PJ. Zal hem zo'n spotlight bevallen? Lastige keuze hè? En dat is dan alleen nog maar de zaterdag late avond.
Woensdag en donderdag
Ik vind het wel jammer dat we de woensdag en de donderdag moeten laten voor wat ze zijn. Het is wel verstandig denk ik. Na twee dagen The Music In My Head, een week gewoon werken en vervolgens vijf dagen de hofstad afstruinen, dat is voor een klein clubje als de onze gewoon niet realiseerbaar. Er moet ook nog gewerkt worden naruurlijk. Toch keek ik net met pijn in mijn hart naar de fijne line-up die de organisatie van Crossing Border geprogrammeerd heeft op die dagen. Die combinatie van Sinéad O'Connor met Sly & Robbie had me wel heel bijzonder geleken. Wisten jullie dat de doorbraak- en debuutsingle “Troy” van Sinéad toendertijd bij de KRO Speciale Aanbieding werd door het punt dat ik gaf als telefoonstemmer? Heb ik nog een koele Morisson-puzzel aan overgehouden. De single kreeg ik zelf later van Sinterklaas. Die man had duidelijk het beste met mij voor. Heeft een van jullie die cd die uit de combinatie van Sinead met Sly & Robbie voortgekomen al gehoord? Ik nog niet namelijk. Op zich had ik de donderdagavond ook nog wel willen kijken naar wat Henk Hofstede – de zanger van de Nits, maar dat hoef ik jullie toch niet uit te leggen – met de meisjes van Värttina en het Ho Orchestra te bieden hebben samen. Dat Ho Orchestra is overigens maar raar. Het is een internationaal gezelschap dat ook nog een grensoverschrijdende muziek maakt. Klinkt een beetje pretentieus misschien, maar ik baal wel dat ik niet om de hoek woon van Den Haag om het te kunnen bekijken.

Vrijdag
De vrijdag en zaterdag alleen zijn al druk zat eigenlijk. Ik heb wel de intentie om mijn gezicht te laten zien bij de andere onderdelen van Crossing Border – film en literatuur of de combinatie van deze twee met muziek, maar alleen aan muziek is het al zo veelzijdig en veel dat ik wil zien dat het waarschijnlijk maar bij partjes blijft. Vrijdag wil ik graag Two Gallants bekijken. Hun nieuwe plaat verschijnt eind januari of begin februari op Saddle Creek, het label waar Bright Eyes droefsnoet Conor Oberst ook zijn platen op uitbrengt. Hele vermakelijke kost kan ik je verzekeren. Daarna wip ik denk ik bij Das Pop binnen. Zij doen een ode aan Daniel Johnston. Het zal me benieuwen of de liedjes van deze rare Amerikaan uit de verf komen in het hippe Belgische jasje waarin Das Pop ze vast zal steken.
Als Das Pop vermomd als Daniel Johnston me niet bevalt dan ga ik even kijken bij Maria Taylor. Dat is de andere helft van de andere Saddle Creek troeven op Crossing Border. Maria is ook de ene helft van Azure Ray. De andere helft, Orenda Fink, kent Gr.R. wel van Invisible Ones. Dan steek ik over naar Dez Mona, een soort Anthony & The Johnsons. Die schijnt helemaal hip te worden in 2006. Het zal me benieuwen. I Am Kloot mag vervolgens wel een hele lange set spelen, waarbij ze ingeleid worden door Menno Pot. I Am Kloot's laatste cd mag dan niet zo briljant zijn als haar voorgangers, live stellen ze nooit teleur.. Ik was overigens de recensies aan het bundelen voor de Crossing Border-index en herlas toen de recensie van jnnk over Akron/Family nog eens een keer. Dat bonte gezelschap lijkt me een mooie afsluiter van de vrijdagavond. Jnnk noemde hetzweverig, hartverscheurend, magisch, folky, elektronisch en experimenteel en filede het under wonderschone hermetiek. Alleen al om er achter te komen wat dat laatste woord betekent wil ik ze graag zien.
Het is wel jammer dat Bor vrijdag niet kan. Dan zou hij vast Misía willen horen en zien, met haar fonkelende fado fantasieën (Triple-F). Als ik hem moet geloven dan belooft dat een intense ervaring te worden. Ik ben ook heel benieuwd hoe zij er bij beweegt, haar moeder was tenslotte een gelouterd flamencodanseres. Tegelijkertijd doet Wilfried de Jong zijn kunstje. Hij schijnt theater te gaan koppelen aan zijn verhalen. Laat ik nou van beide activiteiten van hem liefhebber zijn. Lastige keuze wederom.

Zaterdag
De zaterdag wordt het kiezen nog lastiger zoals ik boven al beschreef. De spoken word-sessie van Hammill wil ik eigenlijk niet missen, net als de dromerige liedjes van Teitur. Daar is George altijd helemaal überlyrisch over. Dus daar ga ik dan maar braaf kijken denk ik. Maar ja, Salif Keita is natuurlijk óók een geweldenaar en hoe vaak krijg ik nu de mogelijkheid om die te gaan bekijken? Zomaar naar een concert van hem zal ik niet gaan denk ik. Mercury Rev skip ik denk ik. Ik geef de voorkeur aan de vast knotsgekke show van The Decemberists. Hun laatste cd Picaresque is toch echt één van de beste platen van de afgelopen jaren. Je zult hier wel vroeg aanwezig moeten zijn denk ik, alles en iedereen die ik spreek of lees kijkt daar erg naar uit. Bovendien heb ik zo een beetje lucht in de avond om ook eens ergens anders te gaan koekeloeren dan bij de filmstages of een van de vijf Stromen. Daarna verzamelen we bij de ingang van Stage 3 en gaan we lootjes trekken wie waar gaat kijken. Ik hoop zelf dat ik het lootje Van Der Graaf Generator trek, maar als het anders loopt dan leg ik me daar wel bij neer.
De installatie die de vrijdag en zaterdag is ingericht om wijlen Charles Bukowski – de duivel hebbe zijn ziel – een eerbetoon te bewijzen, wil ik ook zeker bezoeken. Deze alcoholische straatpoëet heeft met zijn getroebleerde leven menig schrijver en zanger zwaar beïnvloed.
Dat is wat ik ongeveer van plan ben om te gaan bekijken. Vinden jullie dat ik me teveel focus op het muziekdeel en dat ik daarmee de rest van de peilers onder Crossing Border te kort doe? Maar goed File Under is een muzieksite natuurlijk… bovendien krijg ik die pillen van Rosenboom niet meer uit voor zaterdag…
Grtz,
Storm
Despoot van beroep.