Op straat loopt een man met een bord in zijn hand. ‘Het Einde is Nabij’ staat erop. In inmiddels bijna vervaagde, nauwelijks leesbare letters. Zo lang is het einde dus al nabij. Hij klampt onschuldige voorbijgangers aan, vertelt hen over ‘hoe het zal gebeuren’ en vraagt ‘hoe we zo blind kunnen zijn’. Geen vrolijke jongen dus. Maar dat is het beeld wat ik van David Tibet, de man achter Current 93, krijg bij het beluisteren van deze live-plaat. Een verslaglegging van wat een unieke avond moet zijn geweest. Toch vraag ik me af welke doemdenkers er nu werkelijk van hebben genoten. Het ene na het andere nummer loopt over van de (te) dik aangezette theatrale ellende. Dood, verderf, rottende lijken en onbeantwoorde levensvragen. Niet echt het gezellige avondje uit voor de hele familie. Mocht u echter behoren tot de groep zonderlinge figuren die hun toekomstbeeld het liefst zo zwart als een sterrenloze nachtelijke hemel zien, dan is dit waarschijnlijk helemaal uw ding. De muziek kraakt, piept en reutelt als een pauselijke zegen en David doet zijn uiterste best om u nog verder in de stront te trekken. Aangezien ik op dit moment in mijn privé-leven het gevoel heb er al zo’n beetje tot de nek toe in te zitten, laat ik dit schijfje liever aan me voorbij gaan. Anders ga ik straks nog kopje onder. De man met het bord zal er volgende week ook nog wel lopen. Eigenlijk draagt hij twee borden. Die ene in zijn hand, en een andere voor zijn kop.
mij=Durtro/Konkurrent
Is dit de Current 93-plaat waar ook Will Oldham op opduikt?
Voor zover ik weet niet.