Begin dit jaar was daar ineens Customs met hun single “Rex” aan het Vlaamse muziekfirmament. Ze leken vanuit het niets opgedoken en domineerden wekenlang de hitlijsten. En na een tweede single “Justine” kwam begin deze maand hun langverwachte album Enter The Characters uit in België. Of Nederland gaat volgen, we zullen het binnenkort weten. Ik sprak hen alvast voor één van hun eerste headliner-shows in de AB Club in Brussel, die ook nog eens uitverkocht was.
mij=Interview: Nathalie. Foto's: Wannabes
Jullie album Enter The Characters kwam afgelopen week uit en er was bijna geen ontkomen aan in de Vlaamse media. Het album kreeg goede recensies en jullie waren overal te zien en te horen. Hoe zit het met de druk als ‘beginnende' band?
Kristof (zanger): ‘Die druk is er inderdaad, maar het is wel van het soort dat we graag hebben eigenlijk. Het kan namelijk ook zo zijn dat er een week na je release al 25 slechte recensies zijn verschenen, en dat je dan op het podium mensen moet gaan overtuigen van het tegendeel. Ik denk dat dat nog erger is. We hebben nu de luxe dat we de mensen kunnen gaan overtuigen dat wat in de recensies staat waar is'.
Maakt het voor jullie dan nog uit, dat het met Customs meteen lukt en de bands waar jullie eerder in zaten niet?
Ace (drummer): ‘Met die bands is het op een andere manier ook wel gelukt. Daar hadden we andere doelstellingen en dat was niet per se commercieel succes. Dit is voor ons allemaal de eerste keer dat we in een voor onze begrippen mainstream band spelen.'
Joan (basgitarist): ‘En natuurlijk met al die ervaringen uit die vroegere bands, daardoor gaat het nu ook wat sneller.'
Ace: ‘Je moet weten wanneer je moet kunnen presteren en dat iedereen er voor de volle 100 procent achter staat. Dan ben je ook meer geïnspireerd. Ik denk dat we in het verleden nog wel eens met mensen in bands speelden die niet allemaal op één lijn zaten. Dat heeft er echt wel veel mee te maken dat het nu wel ergens naar toe gaat.'
Kristof: ‘Het is ook geen toeval, denk ik, dat het met deze band ineens wel lukt.'
Jelle (gitarist, grinnikend): ‘Het is het lot!'
Kristof: ‘Het lot is nog iets anders. Sommige mensen geloven daar misschien in, maar van de vier bands waar we uit voortkomen zijn wij, denk ik, wel de meest getalenteerde. En als je die vier dan samen zet en je hebt daar een goede verstandhouding tussen, dan krijg je iets speciaals. Op een of andere manier wisten we dat ook al lang, ik ken Ace bijvoorbeeld al tien jaar als drummer en er was altijd wel een onderhuids besef dat we op een dag samen in een band zouden zitten samen met Joan. Er was altijd wel de gedachte dat dat wel eens de ideale samenstelling van een band zou kunnen zijn'.
Het hele Vi.be On Air (een Vlaamse community van o.a. bands), heeft dat nog meegewerkt aan het instant succes van de eerste single “Rex”?
Kristof: ‘Het nummer was er wel al voordat we ons aanmeldden bij Vi.be. Toen Joan en ik de band begonnen, was er wel het besef dat als we niets hadden om te laten horen, het heel moeilijk zou zijn om optredens enzovoort te krijgen. Dus we hebben één nummer opgenomen: “Rex”, en daarmee zijn we dat gaan proberen te regelen. Die Vi.be site zelf is nogal statisch, maar een aantal kenners van radiostations plukten wel iedere week bands van die site. Zo zijn wij opgepikt en op het einde van het seizoen waren wij de beste opgepikte groep van dat seizoen. Het balletje is toen aan het rollen gegaan en de tweede single is op het goede moment uitgekomen.'
Joan: ‘Die Vi.be heeft heel wat in gang gezet.'
De eerste twee singles waren allebei genoemd naar namen. Toeval of bewust?
Joan: ‘ “Rex” is eigenlijk niet bedoeld als naam, het staat meer voor de koning.'
Want jullie hebben nogal wat verwijzingen naar de literatuur, is dat een belangrijk deel van de band?
Kristof: ‘Ik schrijf de teksten en ben daar mee bezig, dus automatisch dringt dat in de songs door. Het zou nog moeilijk zijn voor me om dat eruit te laten, dat zijn dingen die deel uitmaken van mijn belevingswereld. Ik zou dan ook niet meer op een eerlijke manier teksten maken, want dan probeer ik me te verplaatsen in iemand anders. Het zijn overigens geen letterlijke quotes. In “Rex” is dat bijvoorbeeld een setting, in “Talk More Nonsense” een avant-garde stroming, zo van die dingen.'
En de naam van de band, hoe zijn jullie daarop gekomen? Ik neem aan dat het niets van doen heeft met de douane?
Kristof (lacht): ‘Ehm… ik had er beter over moeten nadenken, want iedere keer als ik moet uitleggen vanwaar de naam afkomstig is dan komen we over als elitaire literaire klootzakken, wat niet echt de bedoeling is. De naam komt uit het boek Heart Of Darkness van Joseph Conrad. Daarin wordt er op een bepaald moment een commissie samengesteld in Engeland (the International Society for the Suppression of Savage Customs, red.) die op onderzoek moet gaan in Kongo. Kortgezegd, ze gaan op zoek naar de gewoonten en zeden van die Afrikaanse volkeren. Het woord customs vond ik daarin niet alleen visueel interessant maar ook de hele betekenis ervan. Dat slaat op jou en op mij en op iedereen die opnieuw geboren wordt die moet zich daar opnieuw toe gaan verhouden. Men kan dat wel proberen te wijzigen. Dat vond ik wel een interessante gedachte en dus een goede bandnaam.'
De band (eensgezind): ‘Ace mocht Engeland niet in omdat hij zijn paspoort vergeten was (het album werd afgemixt in Abbey Road, red.), maar erg rock 'n' roll is dat allemaal niet. Dus qua die customs hebben we nog geen problemen gehad.'
De stem van de band, het is een veelbesproken onderwerp in de pers, maar je kunt er ook moeilijk omheen. Kristof, je klinkt als …
De band (lachend): ‘Arno! Mika!'.
De zanger van Interpol, Paul Banks.
Kristof: ‘Kijk, er zijn veel ergere namen om mee vergeleken te worden. Ten tweede, het is nooit onze bedoeling geweest om muziek te maken waarvan de mensen zeggen: “Kent ge Interpol, dat is ook zo”. We hebben zelfs verwoede pogingen gedaan om dat te vermijden. Op een bepaald moment heeft mijn positie als zanger ter discussie gestaan, niet uit het minst vanuit mijzelf, omdat ik ook wel door had dat mensen dat zouden gaan zeggen. We hebben ook wel even een andere zanger geprobeerd, maar omdat ik de songs schrijf werkte dat op één of andere manier toch niet. Als je echt goed naar de plaat luistert kom je hopelijk toch wel tot de conclusie dat we mijlenver van Interpol afstaan.'
Jelle: ‘Je maakt tenminste al het onderscheid tussen “de stem lijkt erop” of “de plaat is de Belgische Interpol”. Die nuance maken sommige mensen al niet.'
Ace: ‘Ergens is het ook wel een compliment, het heeft toch een zeker niveau.'
Kristof: 'Beter Interpol dan White Lies, want ik heb niets met die muziek en ik vind het ook waardeloos.'
De muziek zelf gaat toch wel richting foute jaren tachtig, waarom is die periode een inspiratiebron voor jullie als band?
Kristof: ‘Dat zit in onze genen, we zijn nu allemaal eind twintig, begin dertig. We hebben die muziek nooit meegemaakt, in de zin van dat we daarvoor naar een cd-winkel gingen. Maar we zijn wel allemaal als jonge broekies opgegroeid met een radio die in huis aanstond en daar werden deze nummers gedraaid. Op die manier is dat dan blijkbaar toch binnen gesijpeld en toen we gingen studeren in Leuven en op de typische foute studentenfeestjes terechtkwamen werden die nummers daar allemaal gedraaid. En lange tijd was dat dus ook gewoon fout, te koop lopen met het feit dat je fan van The Human League was. Maar nu hoeven we ons daarvan niets meer aan te trekken (lacht). Het is een gemeenschappelijke voedingsbodem voor ons allemaal. Ik denk ook wel dat we ervoor gaan waken dat we op een volgende plaat ineens heel anders gaan klinken. We gaan deze lijn zeker nog een tijdje volgen.'
Ook in Nederland? Hebben jullie al plannen in onze richting?
Ace: ‘We gaan op Eurosonic spelen in januari. En daarna gaan we Nederland inpalmen met onze muziek.'
Kristof: (lacht) 'Tenzij jullie ons echt slecht vinden, dan is het natuurlijk snel gedaan.'
Benieuwd geworden naar dat geluid van Customs, dan kun je voor een eerste kennismaking 14 januari in Huize Maas terecht in Groningen.