Soms is recenseren heel eenvoudig. De Belgische Customs klinken als de oude snelle gitaarhitjes van Editors en Interpol, en moeten het ook puur van dat ene format hebben. “Rex” valt op door zijn geeky tekst (‘change your bookmarks, browse this page’), en “The Matador” is al net zo catchy. Wie zulke nummers op de radio hoort tussen twee willekeurige andere popnummers door zal er ongetwijfeld erg blij van worden, net als ik, en ze lenen zich ook prima voor een indiedisco. Maar zo lekker als de singles klinken, precies zo klinkt de rest van Enter the Characters dus ook. En dan wordt het eentonig, op details als het leuke foute orgeltje in “We Are Ghosts” na. Zet alle nummers vooral op je iPod Shuffle, maar draai ‘m niet in een keer aaneen. “Tonight we stand all out” begint zelfs met bijna hetzelfde drumloopje als waar de vorige track “Justine” mee eindigt. En “Shut Up, Narcissus” wordt na vijf keer sowieso irritant. Kortom, als luisteraar bekruipt je na verloop van tijd toch een beetje het gevoel dat je wordt genept. De Customs zijn net zo’n eighties-fanband als Moke, in hetzelfde soort modieuze maatpakken, alleen spelen ze vrolijkere liedjes en is de band ook veel viever. Kortom, je kunt de bijbehorende, obligaat jubelende 3VOOR12-album van de week-recensie van volgende week nu zelf schrijven. Als je maar wel bedenkt dat het een trucje is.
mij=Noisesome / EMI
“klinken als de oude snelle gitaarhitjes van Editors en Interpol”. Tip aan de recensent: luister eens naar prehistorische bands als Joy Division en Echo & The Bunnymen.
Eeeh ja? En ook die jatten hun geluid/hitjes weer ergens van. Interpol en Editors zijn namen die NU spelen en waar de meeste lezers aansluiting bij hebben…
Ferry heeft natuurlijk 100% gelijk. Maar die referenties vind je ook weer als je doorklikt.
Ferry bedoelt het niet kwaad. Ferry is gewoon een ouwe lul die nog steeds geinteresseerd is in nieuwe muziek. En die komt hier volop aan bod. Hulde voor deze te gekke website.
Voor het geluid op de Joy Division-platen was met name Martin Hannett verantwoordelijk.
En die zette een volstrekt nieuw geluid neer.
Dus nergens vandaan “gejat”, zoals die nieuwerwetsche bandjes als Editors, Moke, etc die elkaar voortdurend kopiëren.
En hitjes heeft JD ook nooit gehad.
Men was toen nog niet zo hyperig als nu.
@Rick: Het geluid komt toch in eerste instantie van de band. Dat er dan een producer bijkomt en dat deze invloed heeft, oké, maar om Hannett nou alle credits voor JD te geven dat lijkt me wel erg kort door de bocht…..
Ik wil ook zeker niet alle credits aan Hannett geven. Het was ook geen makkelijke man heb ik begrepen.
JD wilde zelf in eerste instantie niets van hem weten; ze vonden hem veel te experimenteel, ze wilden zelf gewoon “rockmuziek” maken.
Pas bij de opnames van “Closer” ging de band (en dan met name Morris en Sumner) zich meer verdiepen in electronica.
Met prachtige resultaten overigens.
Dat singletje, Rex, is overigens alleraardigst. niet bijster origineel inderdaad, maar het hapt verdomd lekker weg.
Een livebespreking van het concert in Paradiso gisteren vindt u intussen bij de buren.
http://www.applysomepressure.com/ASP/pivot/entry.php?id=2111