Daft Punk – Tron: Legacy OST

Ook Daft Punk beperkt zich op deze soundtrack tot filmische instrumentale tracks van het kaliber Hans Zimmer, maar met het verschil dat de film Tron: Legacy, de opvolger van het beroemde Tron uit 1982, een blockbuster moest worden met dito ‘klassieke’ filmmuziek. Niet eens zo’n hele grote stap voor Daft Punk vanaf de muziek bij hun laatste levensteken, een arthousefilm over robots uit 2007. Walt Disney keek nauwlettend toe en liet de score opnemen door een bijna honderdkoppig filmorkest in de Air Studios. In het bijgesloten boekje heet dat orkest simpelweg het ‘London Orchestra’ en staat een hele namenlijst. Punt is, de film zuigt (met name door het plot, waar zelfs het haastig ingevlogen Pixar weinig meer aan kon verbeteren). Maar de soundtrack is EPISCH. Reken niet op een Daft Punk-album, maar toch, overal trilt en knispert de cyberwereld door de klassieke instrumenten heen. De slechts 1:43 korte, wat electronischere single “Derezzed” deed me eerst niet zoveel (to derezz is overigens Tron-jargon voor ‘wissen’ en dus ‘vermoorden’), maar kreeg wel een eigen filmtrailer en een eigen clip in (vreemd genoeg) Tron-anno-1982-stijl. Het klinkt als een aan stukken geknipte versie van de fantastische NTEIBINT-(wie?)-remix van 4:16 minuten, en ja, dat is eindelijk Daft Punk zoals ik het me voorgesteld had. De soundtrack zelf is al even verknipt: veel tracks klokken rond de twee minuten en het thema van het prachtige “Tron:Legacy (End Titles)” is dan ook een voortzetting van “Overture”, “The Grid” en “Flynn Lives”. Toch is het een soundtrack die ik – liever dan die van The Social Network – de afgelopen weken regelmatig graag herluister. Er zit consistentie, gevoel en ziel in, veel meer dan Human After All. En van de bonus-cd is met name het Derezzed-achtige “Castor” de moeite waard. Al zijn er twee minpunten. Ten eerste is dat “Fall”, een pure gimmick met dezelfde vervelende telkens hogere ruistoon als in die Franz Ferdinand-remix uit 2004. Daft Punk moet afleren zulke rotzooi te maken. Ten tweede de ‘bonus content’, die in totaal tien minuten met filmbeelden beslaat, in een resolutie van 354×266 pixels (serieus) met werkelijk VERSCHRIKKELIJK slecht gecomprimeerde geluidskwaliteit. Beste Walt Disney, dat is kwalitatief gewoon slechter dan het allerbelabberdste van YouTube. Dat kan echt niet. Zet er dan géén extra’s op. Maar goed. Ik vind deze soundtrack een prachtige rentree voor mijn Franse helden. Een mooie nummer tien in mijn jaarlijstje.

mij=Walt Disney Records / EMI