Damien Rice – My Favourite Faded Fantasy

Iedereen heeft vast wel eens zo’n Damien Rice-moment. Zo’n moment dat je denkt dat de hele wereld tegen je is, dat liefde een grote illusie blijkt en je het liefst heel hard FUCK YOU naar iedereen zou willen roepen, zoals Rice zelf ooit op het fraaie “Rootless Tree” deed. Damien Rice is een zanger die troost biedt tijdens herfstige dagen, maar best op de zenuwen kan werken tijdens zomerse dagen wanneer alles wel goed is. Pas vorig jaar bij zijn optreden op Best Kept Secret viel het kwartje echt helemaal bij me. Ik kon dan ook niet wachten op dit eerste album in acht jaar. Met My Favourite Faded Fantasy sluit hij naar eigen zeggen een donkere periode af na zijn breuk met Lisa Hannigan, maar de vraag is of hij gezien zijn vorige platen ooit lichte periodes heeft gekend. Ook op dit nieuwe album is het centrale thema de liefde en dan vooral het verlies en onmogelijkheid ervan. De acht nummers zijn zonder uitzondering zwaarmoedig en toch knap en afwisselend in elkaar gezet. Vooral het meer dan negen minuten durende “It Takes a Lot to Know a Man” is bijzonder. Het blijft allemaal gevoelige kost, maar duikelt net niet over het randje van pathetiek. Een nummer als “I Don’t Want to Change You” is een redelijk klassieke en prachtig gezongen ballad en wie bij de tempowisseling op 3:50 minuten met de tekst ‘I’ve never been with anyone, in the way I’ve been with you’ niet even spontaan wat kippenvel voelt opkomen, is een hele harde. Met dit album mag de herfst wat mij betreft beginnen.

mij=Vector / Warner