Door toeval belandde het Groningse bandje Damsterdeep ergens in 2006 zomaar in Liverpool, trad daar op in de beruchte Cavern Club (waar ooit de Beatles begonnen met optreden) en nam daar ook nog eens hun eerste demo op. Niet slecht voor een bandje dat toen nog geen jaar bestond. Nou zegt toeval weinig over kwaliteit natuurlijk. Helaas, zou ik bijna zeggen. De ingrediënten zijn namelijk op zich prima bij Damsterdeep. Sofie Letire heeft een warme jazzy stem, de bas van Ype Koopman knort gemoedelijk en het drumwerk van Ron Jansen is sober maar smaakvol. Toch wil de vonk bij mij maar niet overslaan terwijl ik luister naar hun tweede EP Now You Know. Ik vrees dat het twee redenen heeft. De band opereert na het vertrek van Chris Elhage zonder ‘echte’ gitarist in de gelederen, maar gebruikt hier een leengitarist die zich verder niet met het componeren bemoeid heeft. Daardoor ontbreekt de bite teveel in de liedjes. Daarnaast vind ik de liedjes an sich ook nog niet echt overtuigen. Het is zo braaf allemaal en sprankelt te weinig. En dat is nou juist wat jazzy pop zoals Damsterdeep die maakt wél leuk zou moeten en kunnen maken.
mij=Eigen Beheer