Ik heb aan mezelf beloofd om minimaal elke week een recensie voor File Under te schrijven, maar nu heb ik een probleem. De kabel van mijn hoofdtelefoon is stuk, waardoor de rechterschelp niks doet. En of je de nieuwe equalizer in de Google Play Music-app nu gebruikt of niet, muziek was nog nooit zo mono. Zonder de reis- en werktijd waarin ik muziek kan luisteren voel ik me ernstig gehandicapt. In mijn mailbox heeft zich nu een hele rij conceptrecensies gevormd die ik pas definitief durf te publiceren wanneer ik de plaat in kwestie in volle glorie gehoord heb. Maar ja, de sympathieke muziekwinkel aan Plein 1944 waar ik nieuwe kabels besteld heb wil graag zonder extra verzendkosten bestellen, dus moet ik nu al weken wachten. Laat ik jullie dan maar trakteren op deze minirecensie van een favoriete plaat waarvan het volgens mij niet zoveel uitmaakt of je hem mono of stereo hoort. Daniel Avery uit Londen maakt lekker ronde, monotone Detroit-techno zoals ook Dave Clarke ‘m ooit maakte. Minimale akkoordwisselingen met flink wat acid, op zijn minst het titelnummer moet je even horen. Erg lekkere bas. Af en toe neigt het wat naar de Chemical Brothers. Prima werkmuziek. Deze man wordt ooit nog eens groot in Googles muziek-timeline. Maar het helpt op zich wel als je dit op goeie boxen aanzet…
mij=Phantasy Sound
4 reacties