Ze zullen eeuwig blijven bestaan: liedjesschrijvers waarbij je niet ontkomt aan de vergelijking met Bob Dylan. Ook Danny Schmidt is zo iemand. Een voortreffelijk liedjesschrijver die ook nog eens begiftigd is met een fijne en warme stem en tegelijkertijd een begenadigd gitarist is. (De laatste twee eigenschappen ontbeert Bob Dylan -zonder dat het hem uiteraard ooit in de weg heeft gestaan.) En nee, die associattie is niet iets dat recensenten valt aan te wrijven. Welke zichzelf respecterende singer/songwriter is er niet schatplichtig aan Dylan? In het geval van Danny Schmidt kun je haast niet anders: hij heeft op Man of Many Moons een prachtige versie opgenomen van “Buckets of Rain”. Maar ook de andere tien liedjes op dit inmiddels zevende album van de tegenwoordig in Austin, Texas wonende Danny Schmidt staan in de traditie die Dylan ingezet heeft. Naast een gedeelde joodse achtergrond delen ze een fascinatie voor bijbelse verwijzingen en niet altijd even duidelijke metaforen. Tegelijk is hij schatplichtig aan die andere grote liedjesschrijver, Townes Van Zandt, hoorbaar in het hoogtepunt van deze plaat: “Guilty By Association Blues”. Een liedje dat Danny Schmidt de woede van de National Rifle Association bezorgde dankzij regels als: ‘people don’t kill people, but they give the assholes guns’.
mij=Red House / Munich
4 reacties