Bij de muziek van Dans Dans moet ik altijd denken aan een rokerige nachtclub in Italië, met maffialeden in krijtpak die met een goed glas whisky in de hand hun zaken bespreken, terwijl op de donkere dansvloer zwoel maar gedistingeerd wordt gedanst. Het trio brengt sinds 2012 platen uit die doen denken aan een soort instrumentale psychedelische film noir jazz. Een likje blues of garage is de band ook niet vreemd, met soms een vleugje Ennio Morricone, als we het toch over Italië hebben. Dans Dans was in het verleden wel van de chique covers van dat soort instrumentale voorbeelden, maar hebben bewezen zelf ook uitstekend werk te maken. Bert Dockx, ook actief als leidend gitarist/zanger in Flying Horseman, brengt zijn gitaarspel op Zink doorgaans weer erg subtiel en ingetogen, maar kruipt ook uit zijn schulp met snedige gitaarsolo’s als het er om gaat spannen. Neem “Naiad”, dat langzaam en ingetogen begint, maar daarna wat steviger aanzet, waarbij de sound mij ineens wat aan Monomyth deed denken. De gitaar neemt het dan schurend en kolkend over, waarna de rust op het einde prachtig terugkeert. Neem ook “Ravine”, “Wrist” of de gitaarsolo op “Blue Silver” waarin Dockx zich uit kan leven. Maar je moet er soms wat geduld voor hebben. De nummers zijn lang uitgesponnen, maar vervelen niet direct, met name ook door die prachtige ingetogen en soms emotievolle gitaarmelodieën van Dockx, die de kleur van de nummers bepalen. Fred Lyenn Jacques op bas en Steven Cassiers op drums zorgen vooral voor het invullen, aanvullen en ondersteunen, maar zijn essentieel voor de sound, meestal met licht jazzy spel, maar hier en daar ook iets steviger uiteraard. Het tempo is vrij laag en loom op het album, maar dat past wel in de sfeer, dat je ook kunt omschrijven als uiterst sensueel. Neem “Sleeper” bijvoorbeeld, een intieme slow(dans) dat licht weemoedig voortsleept, met rake gitaartonen, softe jazzy drums en de licht prikkelende funky bas. “Anemone” begint juist met wat meer swingende percussie, waarbij het slotstuk mooi ingetogen en sfeervol is. Ik moest denken aan zeeanemonen en zie dan als vanzelf onderwaterbeelden voor me. “Shell Star” is ook wat meer uptempo met een dosis funk en schwung, met daarbij weer het prachtige pingelwerk van Dockxs, die ook weer af en toe wat samples toevoegt vanaf een cassette in zijn walkman, die hij dan tegen zijn gitaar aanhoudt. In het laatste gedeelte van datzelfde “Shell Star” horen we dan nog Pink-Floyd doorsijpelen met behulp van een monotoon orgel/synth-geluid en Gilmour-achtig gitaarwerk, waarmee het nummer ineens een hele andere sfeer krijgt. Prachtig gedaan. Hoewel Dans Dans met Zink behoorlijk ingetogen is, blijft het werk mooi subtiel en sensueel, en hier en daar prikkelt het tot mooie hoogtepunten. De Belgische band blijft maar verder rijpen als goede whisky in houten vaten en dat is soms puur genieten.
Aanrader: Dans Dans is in december te zien in een aantal Nederlandse clubs.
Unday
File: Dans Dans – Zink
File Under: Goede whisky
File Music: [Bandcamp]
File Social: [Facebook] [Instagram] [Twitter]