Darkwell – Metat[r]on

Daar zit ik dan als goth metal expert. Beetje te staren naar het hoesje van Metat[r]on. Wat moet ik hier nu weer mee. Een cd die slechts negenendertig hele minuten en één halve minuut duurt. En waarop ik ook na het uitpluizen met een vlooienkam eigenlijk niets aan originaliteit terug kan vinden? Ja, op dit derde album van Darkwell ligt duidelijk de nadruk bij de zang en minder bij het gebruikte instrumentarium. Stephanie Luzie, de nieuwe zangeres van de band heeft ook best een duidelijk eigen stemgeluid. Mij ligt haar zangstem niet lekker. De muziek is een tikkie naar de achtergrond gedrukt, wellicht bewust en wellicht ook wel terecht, want ik vind het allemaal maar wat magertjes. Ondanks een nieuwe zangeres – Alexandra verliet de band om persoonlijke en muzikale redenen, maar of ze nu een betere hebben gevonden? – en de nodige ervaring met optredens (o.a. Wave Gothic Meeting en Summer Breeze) kan ik op dit nieuwe album geen echte progressie ontdekken. Er zit geen enkel nummer tussen dat er echt positief en kwalitatief boven uitsteekt. Het kabbelt allemaal maar een beetje voort, af en toe zelfs op het irritante af. Nee, dan heb ik dit jaar vele malen betere zogenoemde goth metal gehoord en gezien. Ook wel eens makkelijk als je gelijk weet dat een plaat de jaarlijst zeker niet zal halen.

mij=Napalm / Rough Trade