Soms vraag ik mij af wat platenmaatschappijen heden ten dage bezielt. Vroeger ook wel eens, maar toen was dat een uitzondering. Ik bedoel, waarom zou een platenmaatschappij een plaat in verschillende werelddelen op verschillende tijdstippen uitbrengen? Misschien om promotionele redenen, omdat de artiest in kwestie dan meer tijd om de verschillende werelddelen aan te doent. Maar muziek resit tegenwoordig zo makkelijk van het ene naar het andere continent, dat dat niet echt meer werkt. Maar waarom zou je ook, als het een artiest betreft die toch maar in op continent echt populair is, in dit geval het Noordamerikaanse. Want die weinige fans aan deze kant van de plas hebben betreffende plaat al een half jaar in huis door hem te bestellen aan die andere kant. En ik heb niet het vermoeden dat Stand Up van de Dave Matthews Band nu wel ineens voor een doorbraak in Europa gaat zorgen. Niet dat Stand Up slecht is, maar de plaat is niet radicaal anders dan de vorige platen van DMB. Hoogstens is de plaat wat meer toegankelijk en is er meer met de studioapparatuur gedaan dan anders. Het doet mij vooral aan een soort van Peter Gabriel Light denken, mede door de stem van Matthews. Nu ben ik een enorme fan van Gabriel, maar ik heb niet het idee dat ik bij dit Dave Matthews Band album echt iets gemist heb door een half jaar op Stand Up te moeten wachten. Niettemin is het een leuke plaat, die in ieder geval het wachten op nieuw werk van Gabriel veraangenaamt. Maar dat zal nog wel langer dan een half jaar op zich laten wachten…
mij=Stand Up/V2
Peter Gabriël zuigt in vergelijking met DMB! De man heeft al in geen jaren fatsoenlijke plaat uitgebracht; in tegenstelling tot DMB. Dat ze hier niet doorbreken heeft voornamelijk met het duffe Europese publiek te maken… Wel goed dat je er aandacht aan schenkt.