David Gray had de smaak goed te pakken bij het schrijven van nummers voor zijn vorige plaat Draw The Line. Ongeveer een jaar na het verschijnen van die cd is er al weer een nieuwe plaat van zijn hand. Het aantal restjes van rond Draw The Line was zo groot dat hij er makkelijk weer een album mee kon vullen. Restjes is wel een erg fout woord voor de songs op Foundling. Zo ervaar ik de songs namelijk nergens. Wat wel opvalt, is dat ze een stuk ingetogener zijn dan op zijn voorganger. Dat vind ik wel prettig, want dat is de kant van Gray die ik het liefst hoor. Dat ik het zo fijn vindt dat Gray deze kant kiest komt ook doordat hij op deze momenten me het meest doet denken aan de helaas veel te weinig nieuwe muziek producerende David Baerwald. Als hij zingt, begeleid door slechts akoestische gitaar (en een tweede stem in de refreinen), bijvoorbeeld in “When I Was In Your Heart”, dan komt zijn stem juist zo goed tot zijn recht. Ook klein met piano (“Holding On”) en eventueel wat warme weemoedige blazers op de achtergrond, zoals in “A New Day At Midnight”, laat Gray zijn beste kant zien. Heerlijk is ook de dromerige saxofoon die in “We Could Fall In Love Again Tonight” een rokerige nachtclub uit komt rollen om ervoor proberen te zorgen dat de liefde weer hartstochtelijk op gaat bloeien. Foundling komt ook in een iets duurdere deluxe editie waarop nog acht nummers extra staan. Tekenend is dat ik hierop de meer uptempo nummers hierop duidelijk de minste vindt. Doe mij maar die slow songs.
mij=ITH / Polydor / Universal