In de 35 onstuimige minuten die het album Black Square in beslag neemt, jast DD/MM/YYYY (zeg: Day, Month, Year) er een fatale overdosis post-hardcore-math-punk-prog-noise-psychedelische indierock doorheen waar je duizelig van wordt. En dit gaat gepaard met zoveel hyperfanatieke energie dat de band hiermee in één klap alle kerncentrales zou kunnen vervangen. Aan de track “$50,000 Guitar Head” gaat de waarschuwing ‘Good luck, you’ll need it!’ vooraf. Dat hebben we zeker nodig, ook al zit je dan al in de tiende van de twaalf tracks, zijn de oren reeds verpulverd en lig je vanwege het aantal kortsluitingen in je brein spastisch op de grond te schuimbekken. Want telkens als je als je het ritme doorhebt en je de juiste knikhoofdbeweging hebt gevonden zonder acute nekwervelverschuivingen, schakelen de Canadezen over naar een stuurloos potje experimentele freejazz met blazers, krijg je een hyperelektronische speelhalsolo voorgeschoteld of suizen ze je trommelvliezen aan flarden met een zingende glazen-instrumentaaltje waarbij de vingers over de randen van een batterij psychedelische kristalglazen gaan. Auw. Maar daar waar de band zichzelf eventjes op het spoor weet te houden is het bijzonder lekker raggen, zoals in de fijne Fugazi-achtige openers “Bronzage” en “No Life”. Ook de postpunk van “Infinity Skull Cube” mag er wezen, maar met name in het tweede deel van het album rent de band zichzelf steeds vaker voorbij, mij als verdwaasde luisteraar in een meltdown achterlatend. Een stripje Ritalin, een snuif Oxazepam en een flinke injectie Haldol had het een evenwichtig album gemaakt, maar zeer zeker ook een stuk saaier. En wie zit dáár nou op te wachten?
mij=Cargo / Suburban
4 reacties