De Jeugd van Tegenwoordig – Manon

Ehm, De Jeugd was toch zo cool omdat ze zoveel humor hadden? En omdat hun teksten zo origineel waren? Zelfs in zijprojecten van bijv. Faberyayo? Ze bestaan 10 jaar en nadat eerder dit jaar het leuke, persoonlijke koffietafelboek Ook Maar Mensen verscheen (€25, toch prijzig), een eigen editie van het Volkskrant Magazine, en de 5CD-verzamelbox Viering van het Superdecennium, dan verwacht je dus ook echt iets van een nieuwe plaat. Nieuwe single “Manon” debuteerde bij hun Lowlands-optreden en ik vond ‘m meteen die eerste keer al nogal cheesy. Het bijbehorende album is dat ook. Tegenwoordig krijg je teksten als “Ik was een klootzak, ik was een lul, tot de dag dat ik jou zag”, “die tijden zijn voorbij, dat past nu niet meer bij mij”, en: “nu wil ik alleen nog lief doen tegen jou”. Maar in “Straatmeermin” gaat het alweer over Manon op een manier die toch weinig begeerlijk of poëtisch kan worden gevonden: “ik vind je naam lekkah” en het bedreigende understatement “ik ben een beetje fan van je”. Kijk, ik snap dat je ook niet tot je vijftigste “hengel at a bitch” kunt blijven rappen, maar als de heren een echte ode aan de vrouw hadden willen brengen, hadden ze toch echt nog wat langer naar Chromeo (of desnoods Yung Lean) moeten luisteren. Dat vond ik ‘best grappig’ en erg tongue-in-cheek, maar voor De Jeugd gold (tot nu) dan dat ze écht grappig waren. Nu niet meer zo. Ik voorspel dat er géén herdruk van het Handboek der Jeugd komt met de teksten van Manon erin, want het is gewoon niet de moeite waard. En waar veelproducer Bas Bron dit alles muzikaal had kunnen compenseren, zit er niet echt iets opvallends tussen deze 12 nummers. Donnie maakte twee maanden terug met Mannelogie een geflipt maar veel leuker en eigenzinniger debuut-nederhopalbum, en dat was óók geproduceerd door Bron. Meer van dat, please.

mij=Top Notch