Tot dusver brachten ze samen zes albums en een handvol EP’s uit, en dan heb ik het nog niet over alle soloactiviteiten. Maar tot voor kort had ik nog nooit van De Portables gehoord, moet ik toegeven. Een band uit de Gentse contreien die in het verleden al eens optrad met een beiaardier – ook in Nederland – en een eigen webplek heeft op StudioMuscle.com waar ongeveer de hele backcatalogue beluisterd kan worden. Niet alleen dat, er kwam zelfs een heuse mockumentary uit in 2006: Now Here We Stand (een aanrader voor iedereen die wil weten hoe het toch begon en vooral hoe het zal aflopen met de band). De Portables prijzen zichzelf aan als frietfolk, al is dat misschien niet zo’n gelukkige woordkeuze. De band doet namelijk niet echt aan PR. Eens zien hoe een interview met twee van de vier bandleden, Bertrand Lafontaine en Jürgen De Blonde, verloopt.
mij=Interview: Nathalie. Foto's: Wannabes
Publiciteit
In Nederland hebben we nog niet echt van jullie gehoord.
Bertrand: (lacht) ‘We hebben nochtans een grote fan bij één van de muziekbladen.'
Jürgen: ‘We speelden al regelmatig in Nederland.'
Bertrand: ‘De laatste twee jaar hebben we niet echt meer in Nederland opgetreden. Het laatste concert was in de Brakke Grond.'
Jürgen: ‘Maar ja, daar zit nu een andere directie, dus die zullen ons wel niet meer kennen. Het zal ook vooral te maken hebben met het feit dat we geen publiciteitsbureau achter ons hebben en ook geen management. We doen gewoon alles zelf. Gefinancierde promotie, daar doen we niet aan mee en dat zal er voor een stuk tussen zitten. Hetzelfde geldt ook wel voor Vlaanderen.'
Bertrand: ‘Negen op tien keer als het ter sprake komt dat ik in De Portables speel, dan hebben mensen er nog nooit van gehoord. Maar dan kom je wel dikwijls van die absurditeiten tegen dat als je in de trein zit de conducteur de band dan weer wel kent (hilariteit).'
Jürgen: ‘We mijden de publiciteit op zich ook niet. Er worden gewoon geen grote budgetten tegenaan gegooid om in A-rotatielijsten van zenders te komen.'
Bertrand: ‘Ik denk ook niet dat onze muziek daarin zou passen. Al worden onze nummers wel regelmatig 's avonds op Studio Brussel gedraaid. Maar we hebben gewoon niet echt de typische singles.'
Jürgen: ‘Onze laatste officiële uitgebrachte single was ruim 18 minuten (lacht hard). De eerste vier minuten konden ze perfect draaien en die andere, eh … niet.'
John Terra
Het nieuwe album heet John Terra, hoe komen jullie aan die titel?
Bertrand: ‘Je kent John Terra niet?' (het is een Vlaamse charmezanger, red.)
Jürgen: ‘We hebben die plaat zo genoemd omdat onze harde schijf waar alle muziek op opgenomen is, een schijf is van één terabyte en die heet John Terra op onze computer. We hebben heel lang gebrainstormd over een naam en dat was de enige waarvan wij alle vijf [het vijfde bandlid is Hendrik Dacquin, beheerder van Studio Muscle, red.] het erover eens waren dat dat de juiste titel was. Het eerste nummer van de plaat, “John Terra”, begint ook met onze interpretatie van de intro van “De dag dat het zonlicht niet meer scheen”, een nummer van John Terra. Die intro is echt weergaloos, de rest van het nummer is eigenlijk broodpudding.'
Bertrand: ‘Ken je de parodie van Arbeid Adelt! niet? [Een electrowave-band met absurde trekjes rondom Marcel Vanthilt, red.] Ze hebben daar nog een fikse ruzie met John Terra over gehad toen, omdat ze insinueerden dat hij homo was; “de dag dat het zonlicht niet meer scheen was de dag …
Jürgen: (aanvullend) ‘” dat Johnny met mijn vriend verdween”. Fantastisch gewoon.'
Hij heeft zich nog niet bij jullie gemeld?
Jürgen: ‘Jawel. We moeten zelf nog een keer die plaat aan hem aanbieden natuurlijk.'
Bertrand: ‘He's playing hard to get.'
Jürgen: ‘Bij een radioprogramma werd door een bevriende muzikant aan ons de vraag gesteld, waarom de plaat John Terra heet en wij op onze beurt moesten dan weer een vraag aan iemand stellen. Wij hebben dan aan John Terra gevraagd, of hij ooit een plaat De Portables wilde noemen. En die was daar zeer diplomatisch in (grinnikt), we hopen nog altijd van wel.'
Pink Floyd
Het nummer “Camper” heeft een psychedelische sound en lengte (6:53).
Bertrand: ‘Op de plaat valt dat nog mee, live kan dat nummer nog wel richting het kwartier gaan.'
Zijn jullie fans van het vroege Pink Floyd-werk?
Jürgen: ‘Absoluut.'
Bertrand: ‘Guilty as charged.'
Jürgen: ‘Drie van de vier groepsleden zijn die-hard Pink Floyd-fans. En zeker het vroege gebeuren.'
En dan ook de Syd Barrett-teksten?
Bertrand: ‘Jürgen is gewoon de Vlaamse Syd Barrett. Gelukkig is hij niet zo zot.'(Jürgen lacht onbedaarlijk)
Jürgen: ‘The Piper At The Gates Of Dawn, dat was echt een bom. Ik ken weinig platen die zoveel impact op me hebben gehad. Syd Barrett speelde echt op een meesterlijke manier met taal.'
Bertrand: ‘Ik herinner me dat ik als twaalfjarige naar Pink Floyd op mijn walkman luisterde in bed en dat ik toch echt bang was. Ik verstond er dan de helft wel niet van en dan die “The Gnome” luisteren terwijl ik een griezelfilm keek. Jürgen zat toen in Knesselare waarschijnlijk ook zo, dus onafhankelijk van mekaar waren we daar allemaal wel mee bezig.'
Het nummer dat regelmatig op de radio wordt gedraaid is “The Bay Of The White Purifying Bed”. Op het eerste gehoor lijkt het een meezinger, maar als je de tekst goed beluistert, dan is toch niet alles wat het lijkt.
Bertrand: ‘Check! Dat zijn de beste refreinen.'
Jürgen: (lacht hard) ‘We zijn er eens een keer niet subtiel over geweest. In het verleden hadden we nog veel vunzigere boodschappen verstopt in nummers.'
Bertrand: ‘Het leuke aan de opnames van die plaat was dat we de teksten als een soort ketting teksten hebben geschreven. Iemand schreef één zin en dan kwam een ander met een andere zin. Het is door vrije associatie ontstaan. Bij dat nummer is er dan opeens een verhaal ontstaan van een of andere goeroe die twee liftsters meeneemt en het lichtend pad toont. Niet dat één van ons enige goeroe-aspiraties vertoont.' (Jürgen op de achtergrond: 'mwah')
Het schrijven van de teksten gebeurt altijd door jullie allemaal?
Jürgen: ‘Het schrijven van teksten en muziek is altijd een vree organisch procedé.'
“This Time of Year” zet je in het begin van het nummer nogal op het verkeerde been. Je verwacht dat er een lap tekst komt.
Jürgen: ‘En die komt niet. Dat is typisch Portables. Van in het begin is dat één van onze basisprincipes, dat wij zo weinig mogelijk volgens strofe-refrein-structuur werken. Het is een archetypisch nummer wat dat betreft.'
Bertrand: ‘De meeste nummers op John Terra zijn al opnemend ontstaan. Deze song daarentegen is in het repetitiekot ontstaan en hebben we dan opgenomen. Het is ook het eerste nummer waarin we van instrumenten wisselen in het nummer zelf. Zelfs niet eens bewust. Tijdens het creëren wilde waarschijnlijk iemand ineens de drums voor de bas inruilen.'
De nummers worden in één take opgenomen dan?
Jürgen: ‘”John Terra” en “This Time Of Year” wel ja. De basis van “Camper” ook, denk ik. De andere nummers waren meer laagjeswerk.'
Jullie zijn niet drie jaar vantevoren met teksten bezig?
Bertrand: ‘De ruwbouw van John Terra is op één weekend gedaan.'
Er wordt afgesproken om een album op te nemen, en dan ontstaat het ook? Geen writer's block?
Bertrand: ‘Nog nooit last van gehad.'
Jürgen: ‘Af en toe trekken we ons een weekendje terug in de Ardennen, in een vakantiehuisje, waar we dan intensief werken aan van alles en nog wat. Achteraf moet het dan wel nog gemixt en overdubt worden.'
Bertrand: ‘Dat is ook wel het voordeel van met zijn vieren aan nummers te werken. Als de ene wat minder inspiratie heeft, dan compenseren die andere drie dat wel. Onlangs zijn we weer op weekend geweest en had ik wat minder inspiratie, maar we zijn alweer een halve plaat verder.'
Zit het label daar nog voor iets tussen, qua termijn wanneer je met iets nieuws moet komen?
Jürgen: ‘Nu zitten we bij Vlas Vegas en hebben nog geen contract gezien.'
Bertrand: ‘Er staat niets op papier. Het kan zijn dat ze het maar niets vinden en dan kunnen we altijd nog naar een ander label gaan. Och, het album staat pas in de steigers, we zien wel.'
Humor
Humor in de teksten is een belangrijke factor heb ik het idee.
Jürgen: ‘Hmm, ja. Al hoeft het er niet perse in te zitten, “It's better to Turnhout …” is een absoluut ongrappige tekst en toch zijn er veel mensen die de tekst hilarisch vinden. We hebben ondertussen dat stigma meegekregen, al hebben we dat zelf ook een beetje in de hand gewerkt. Ah het zijn de Portables, het zal wel grappig zijn.'
Bertrand: ‘Die vier clowns. Het is een beetje een dooddoener.'
De volgende plaat is dus bloedserieus?
Bertrand (lacht): 'Dat zeggen we bij iedere plaat, maar dat lukt ons niet.'
Jürgen: ‘Ja, dan komen we met een titel als Butt Seriously en dan zijn we weer vertrokken.'
Bertrand: ‘De hoes is dan een gat met het gezicht van Phil Collins erin gephotoshopt. We willen niet grappig zijn, maar we zijn het gewoon' (proest).
Tegenwoordig kan een Scandinavische songtitel (Spögelseshavn) natuurlijk niet ontbreken.
Bertrand: ‘Ja, maar dat nummer is ook in Scandinavië opgenomen hè. Ik heb dat woord in de bibliotheek opgezocht.'
Ah, het is een echt woord?
Bertrand: ‘Het betekent spookhaven in het Deens.'
Jürgen: ‘We hebben het opgenomen in Denemarken, waar we voor een festival waren. We logeerden daar in een hutje aan een jachthaven in de middle of nowhere. Een fantastische avond gehad en dat nummer is daarvan overgebleven.'
Behalve Pink Floyd, zijn er nog muzikale invloeden die binnen sluipen?
Jürgen: ‘Eigenlijk vanalles. We gaan geen invloeden uit de weg. In het verleden hebben we al een aantal nummers van onszelf geremixt in tranceversies. (nadenkend) We hebben al dub gemaakt.'
Bertrand: ‘Wat we af en toe doen zijn eighties-nummers bewerken. Dat zijn vaak songs die door mensen als slecht worden afgedaan omdat de productie heel gedateerd klinkt. Maar je moet daar doorheen luisteren hè. Omdat wij het op een cultureel correcte (verontschuldigende lach) manier coveren gaat men soms die nummers toch anders bekijken. Nu zijn we eigenlijk het omgekeerde aan het doen, de nieuwe nummers van John Terra zijn we in foute 80's-productie aan het steken.'
Jürgen: ‘Maar we zitten nog niet aan de live-versies van die nummers hè. Het blijkt namelijk nogal eens dat we een nummer uitwerken en opnemen maar dat we dat live helemaal niet kunnen spelen zoals dat op de plaat klinkt, dus dan moeten we onszelf maar weer coveren.'
Het valt me op dat jullie het internet al erg lang intensief gebruiken.
Bertrand: ‘Door Wio heb ik het internet ontdekt kan ik mij nog herinneren. En Hendrik was ook echt een early adopter.'
Jürgen: ‘Voor ons is dat logisch en natuurlijk, aangezien een aantal van ons er beroepsmatig mee bezig is. Ons eerste cassettetje dat we in 1997 gemaakt hebben had op de rug allemaal computertoetsen geplakt. Het zat er toen al in (lacht).'
Eigenlijk waren jullie gewoon de eerste.
Bertrand (schaterlachend): ‘Wij hebben het internet uitgevonden!'
Er wordt weinig opgetreden door De Portables. Kunnen wij in Nederland nog iets verwachten?
Bertrand: ‘We zijn niet zo'n groep die vijf dagen achterelkaar een identiek optreden kan geven. Dan kun je ons voor een maand in de psychiatrie stoppen. Waarom zouden we van hetgeen dat we graag doen een sleur maken? We hebben natuurlijk al een job, dus voor ons ligt dat wel anders dan voor andere bands.'
Jürgen: ‘Het is het ons niet waard om te betalen om te mogen optreden, zoals sommige groepen doen. Ik zie er persoonlijk ook weinig heil in om ervoor te zorgen dat we overal kunnen spelen omdat je een boeker hebt die je overal kan plaatsen. Misschien zit niemand van het publiek daar op ons te wachten. Enerzijds snap ik het qua promotie wel, maar het is vree dubbel om uzelf te gaan opdringen als groep. We voelen ons er beter bij als we af en toe gevraagd worden om ergens te gaan spelen.'
Bertrand: ‘We vinden het wel heel plezant om in ons camionette te kruipen en de baan op te gaan.'