Live schijnt De Stijl, inderdaad vernoemd naar de kunststroming, energiek en alleraardigst te zijn. Ze speelden volgens ooggetuigen in ieder geval Fireside van het podium met hun minimalistische benadering van de gitaarpunk die maar al te hip is op dit moment. De vraag is natuurlijk of zoiets op plaat ook leuk blijft. Energiek en interessant op het podium is natuurlijk geen garantie voor een plaat die vol energie en interessant is. Met een gitaargeluid dat leentjebuur speelt bij de uit de dood opgestane Buzzcocks en een zanger die wel wat lijkt op Jon Spencer, maar dan saaier, voegt Yeahvolution! dan ook te weinig toe aan wat we al kenden aan hedendaagse retro en ouderwetse punk. 13 songs worden er afgeraffeld in een dikke 25 minuten en toch ga je je vervelen na een klein kwartier doordat de plaat af en toe gewoon on(der)geproduceerd klinkt en de songs gewoon dom simpel drie akkoorden zijn. Live is het dan misschien energiek en alleraardigst. Op plaat vind ik er weinig Yeahvolutionairs aan. Maar de liefhebbers van Hives, Strokes en aanverwanten zullen er wel weer mee weg lopen.
File: De Stijl – Yeahvolution
File Under: Geen Yeahvolutionaire plaat