Het is zaterdagavond. Het is ijselijk stil in de nauwe en donkere straatjes, ondanks de volle maan, die licht door de takken van de oude bomen heen schijnt en voor lange schaduwen zorgt. Het gevoel van gevolgd te worden brengt een rilling over je rug. En net als je langs de eeuwenoude begraafplaats loopt zie je in je ooghoeken enkele schimmen bewegen. Een scene die zo uit een klassiek gotisch en romantisch verhaal kan komen. Dit soort verhalen zijn een van de inspiratiebronnen van Deathlike Silence (geleend uit de film Dracula). Deze zeskoppige band uit Finland, met zangeres Ms. Maya als frontvrouw, brengt metalmuziek waarbij ze veelal thema’s gebruiken als grafdelving, de doden, lijkwagensen alles wat daarbij komt kijken, oftewel gravedigger metal. Getuige ook titels als “Trapped In The Night” en “Who’s Gonna Bury Me” op hun tweede album Saturday Night Evil. Female fronted metal dus, maar dan zonder operazang en dus niet te vergelijken met een band als Nightwish. Qua stemgeluid doet het me meer denken aan het werk dat ik van Sinergy heb gehoord. Ms. Maya zingt wel met een duidelijk aanwezig accent en dat is soms een tikkeltje irritant. En wat kun je verder verwachten gedurende de drie kwartier dat de elf nummers langskomen? In ieder geval een aantal aardige riffs, muziek die soms neigt naar powermetal, soms meer naar rock, maar verder niet al te bijzonder is. Een cover, een aardige uitvoering van Mike Oldfields “Moonlight Shadow”, ontbreekt uiteraard ook niet.
mij=Spikefarm / Bertus