Op 16 juli 2012 overleed Jon Lord, een van de muzikanten die in de jaren zeventig zorgde voor een herwaardering van de toetsen in de rock. Geen dunne Farfisa-orgeltjes, geen tinkelende piano’s, maar vooral vuige orgelklanken door gitaarversterkers. Toch was er ook een andere kant aan Jon Lord: die van de liefhebber van klassieke muziek. Dat was veelvuldig in Deep Purple te horen, maar zeker ook in zijn solowerk. Om die reden is deze weerslag van de avond op 4 april 2014 voor de Sunflower Jam, een charitatieve organisatie van Jacky Paice (vrouw van Ian Paice én schoonzus van Jon Lord), verdeeld in twee delen: Jon Lord: The Composer en Jon Lord: The Rock Legend. Er waren op deze avond allerlei muzikanten aanwezig die met Lord hadden gewerkt: natuurlijk Deep Purple, maar onder anderen ook Glenn Hughes, Bernie Marsden, Micky Moody, Rick Wakeman, Bruce Dickinson, Margo Buchanan, Paul Weller en het Orion Orchestra onder leiding van Paul Mann. Het orkest is overigens op alle cd’s te horen.
Jon Lord: The Composer bevat klassieke werken van Lord, waaronder “Sarabande” met Rick Wakeman, maar ook wat ingetogener stukken als “All These Years Ago” met Steve Balsamo en Micky Moody, “Pictured Within” met Miller Anderson en een door Lord op muziek gezette versie van Thomas Hardy’s gedicht “Afterwards” met acteur Jeremy Irons. Jon Lord was juist door zijn brede interesse een vernieuwer in de rock en deze cd laat Lords werk buiten de rock horen.
Rockliefhebbers komen eigenlijk pas op Jon Lord: The Rock Legend aan hun trekken. Op de eerste cd worden eerst twee songs van The Artwoods en twee songs van Paice Ashton Lord uitgevoerd door onder andere Paul Weller en Bernie Marsden. Daarna is het tijd voor Deep Purpletracks: “Soldier Of Fortune”, “You Keep On Moving”, “Burn” (met Bruce Dickinson, Glenn Hughes en Rick Wakeman) en “This Time Around” door Glenn Hughes. Met een van emotie doortrokken stem vertelt Hughes dat dit het enige nummer is dat hij met alleen Jon Lord schreef. De tweede cd van Celebrating Jon Lord: The Rock Legend is een optreden van Deep Purple (met gasten), met een setlist die uiteraard een ode is aan Jon Lord. Van het laatste album Now What?! worden de songs over Jon Lord uitgevoerd, “Uncommon Man” en “Above And Beyond”, en vervolgens zijn daar “Lazy” (met het fantastische intro én met vioolsolo!), “When A Blind Man Cries”, “Perfect Strangers”, “Black Night” en tot slot “Hush”.
Een album met zoveel gasten en zoveel variatie aan stukken is bijna per definitie wat fragmentarisch en dat is tot op zekere hoogte hier ook zo. Toch zou ik niet kunnen bedenken hoe ze Lord meer en fraaier eer hadden kunnen betonen, behalve misschien met de aanwezigheid van Ritchie Blackmore. Hoe dan ook, Jon Lords werelden kwamen op deze avond bij elkaar en ik denk dat hij er apetrots op geweest zou zijn.
mij=Earmusic/Edel