De hardcore scene blijft een risicovolle wereld om in te opereren. Topbands zoals Modern Life Is War en Go It Alone sneuvelden genadeloos na de eerste slag gewonnen te hebben. Maar wij leven in een wereld vol helden, legendes en mythen. In een wereld waarin wij vrij zijn deze te eren, en/of te imiteren, zullen deze nooit vergeten worden. Met de eerste klanken van Travels komt er een pijnlijke gedachte boven drijven: ik heb Modern Life Is War nooit live mogen aanschouwen. De stem van Jeffrey Eaton zorgt nog steeds voor rillingen over mijn rug en een licht gevoel in mijn hoofd. Helaas zijn de heren legendes, een mythe en voor sommige mensen ook helden. In 2008 werd de stekker uit de band getrokken en kwam er een muzikaal zwart gat in de hardcore scene. Geen enkele band maakte muziek zoals Modern Life Is War uit Iowa dit deed. Vandaag verschijnt er opnieuw een lichte rilling over mijn rug, enkele haartjes gaan overeind staan en mijn ogen sluiten zich om de plaat van Defeater beter te beluisteren. Ze springen recht in het zwarte gat dat open is gelaten door Modern Life Is War. Hardcore met een boodschap, woede, traagheid, up-tempo passages en een ontroerende stem. Vervolgens sla ik mijn hoofd op het bureaublad voor mij. Een re-release?! Waar heb ik al die tijd gezeten toen deze band al rondhuppelde over het slagveld in hardcore scene land? Nou ja, laten we ons dan nu maar concentreren op het hopen dat deze band langer overeind blijft dan twee ijzersterke albums.
mij=Bridge Nine / Hard Life Promotion/ Suburban