Ik vraag me af of shoegazende dreampop nu typisch iets voor de lente is of toch iets voor de herfst? Of is dat afhankelijk van hoe gruizig het totaalgeluid van de band wordt? Het Finse Delay Trees combineert in ieder geval prima met frisse lentegeuren en mooi groene, ontluikende blaadjes. In hun thuisland timmeren ze na een juichend onthaalde EP aardig aan de weg en met de naar henzelf genoemde debuutplaat gaan ze het ook over de grens proberen. Ik denk dat ze een tikje te onopvallend zijn om hier ferm de neus tegen het raam gedrukt te krijgen, al weet je nooit hoe een koe een haas vangt. En bovendien neemt een band als I Like Trains je niet zomaar mee op tournee. Ook hier zijn verhalende, fijnmazig opgebouwde liedjes troef. De eerste twee liedjes van de plaat (“Cold” en “Cassette 2012”) zijn in ieder geval sterk genoeg om me te overtuigen. Het daaropvolgende “About Brothers” is iets donkerder, maar nog steeds behoorlijk onschuldig. Dat wordt ook zeker versterkt door de aangenaam lichte stem van Rami Vierula, die prettig melancholisch de teksten zingt. Hij had gewoon uit Engeland kunnen komen. Deze debuut-cd is overigens de eerste cd die ik in mijn bezit heb met walvisgeluiden. Het korte “Whales & Colors” eindigt met de ‘zang’ van een groep walvissen. Delay Trees had van mij wel net iets meer mogen variëren in tempo en af en toe iets meer haar tanden mogen laten zien. Wat dat betreft is een song a als “Light Pollution” dat net wat meer speelt met de dynamiek een goede afwisseling. Verder kabbelt de cd zo onschuldig door dat je de accenten die de band toch echt wel legt in de details bijna gaat missen, omdat je zo lekker weg zit gaat zitten te dommelen in het lentezonnetje.
mij=Pyramid / Cargo / Sonic
4 reacties