Waar een Part Two is daar is een Part One. Waar een Fourth is daar is ook een deel 1, 2 en 3. Uiteraard. Bij boeken, film of een tv-serie prefereer ik het om deze in de juiste volgorde tot me te nemen. In het geval Deleyaman zou ik de eerdere afleveringen tot mij kunnen nemen door ze aan te schaffen, maar dan moet het wel de moeite zijn. Helaas geeft Spotify niet thuis. Dan maar direct naar Fourth Part Two, waar ik al snel de indruk heb dat dit ook prima zonder eerdere kennis te doen is. Deleyaman heeft als thuisbasis Frankrijk met leden uit meerdere landen (Armenië, Amerika, Zweden en Frankrijk). Misschien dat dit verklaart waarom er uit allerlei voederbakken gegraasd wordt. Muzikaal word ik namelijk nog wel eens op het verkeerde been gezet. Zo denk ik aanvankelijk dat opener “Change Times” een ingetogen Kula Shaker zal laten horen, maar snel gaat het richting post-rock om dan niet in een climax te eindigen, maar met een donker Leonard Cohenachtige gedeelte. Als je deze ingrediënten als een vast gegeven neemt dan is het uit met het op het verkeerde been zetten, maar echt wennen doe ik er niet aan. En eigenlijk heb ik deze mix al eens beter gehoord, bijvoorbeeld door Templo Diez. Ronduit irritant is trouwens de Franse zangeres Beatrice Valantin die laat horen dat ze beter niet in het Engels kan zingen. Om maar eens een cliché te gebruiken: het kwartje wil hier maar niet vallen.
mij=Equilibrium / Clearspot
4 reacties