Een schaap is belangrijk voor ons mensen. Zonder schaap is er immers geen wol. De schapen in ons land roepen vertedering op. Je ziet ze grazen in de wei en hoort ze dan een beetje blaten. Het liefst in het voorjaar met wat lammetjes die rond hun moeder dartelen. Je hebt ook echter schapen die heel wat anders oproepen. Niet in Nederland, want daar zitten ze achter prikkeldraad of gaas. Nee, ik bedoel schapen in het buitenland waar ze nog wel eens loslopen. Niet dat ze daar in de aanval gaan. Nee, dat doen schapen niet. Schapen zijn eerder bang, maar kunnen wel degelijk gevaarlijk zijn. Vooral als je ze op je fiets in de afdaling tegenkomt. Ze kunnen van schrik plots rare sprongen maken en kunnen de weg oversteken met alle gevolgen van dien voor schaap en fietser. Ik moest hieraan denken, terwijl ik naar de cd van Devendra Banhart aan het luisteren was. En dat komt in de eerste plaats door zijn manier van blaten, ehhhhhhh…. zingen. Dit album leent zich ervoor om mijn gedachten de vrije loop te laten gaan in een heuvelachtig landschap van alternatieve gitaarliedjes. Deze zijn thuis opgenomen en aangevuld met andere instrumenten om de luisteraar niet in slaap te zingen. Best slim, want dat doen liedjes over schapen soms. Hoe vertederend ze ook zijn. Nino Rojo is de tweede worp binnen een jaar van deze 22-jarige Amerikaan die tegenwoordig de wereld vanuit New York probeert te veroveren. Als Bush al zijn manschappen nu eens op pad stuurde met een gitaar dan kon de wereld vast meer sympathie opbrengen voor dit volk van makke schapen. Of is Bush binnen een paar weken het zwarte schaap en blijkt het volk minder mak te zijn dan gedacht?
File: Devendra Banhart – Nino Rojo
File Under: Ingetogen alternatieve gitaarliedjes uit Amerika
File Audio: [Little yellow spider][Be kind]
Ik wilde even zeggen dat ik de recensie erg slecht vind. Het gaat geen moment inhoudelijk in op de muziek. Best grappig om te lezen hoor maar wel een beetje jammer…
De recensie is idd. slecht. Het gaat nergens over; niet over de dieperliggende betekenis (mocht die er zijn), nocht over de klank, noch over het genre, noch over de zanger zelf. Als de schrijver van deze review hiervoor betaald krijgt, zou ik ook graag deze baan aanvaarden en er hetzelfde loon voor kijgen. Ik durf namelijk te beweren dat ik meer over Banhart kan zeggen dan deze schrijver, maar aach..wat doet het ertoe…muziek is ook maar een kwestie van smaak….
En jij denkt dat ik een baan met zo’n vet salaris zo opgeef…. Tsssssssssss………