‘!!New!! CD comes along with hole in the middle!!!’ En: ‘Lowest Price & Quality’. Voor serieuze, doordachte en keurig uitgewerkte nummers moet je niet bij Die Zorros zijn. Maar stijlvast zijn ze wel, zowel de eigen nummers als de covers op Future, het tweede album van dit Zwitserse trio. Een door een simplistisch en gekmakend synthesizerriffje behekste versie van “Paint It Black”, je oma die na twee lessen orgel “Black Sabbath” naspeelt, een kapotte “Bankueberfall” en “Walrus Eats Taxmen”: uiteraard een medley van “I Am The Walrus” en “Taxman”. Mash-up of smash-up is een betere term. Daarnaast worden onder meer “Feelings”, “Der Komissar” en hoogtepunt “Nights In White Satin” grondig en zo goedkoop mogelijk verbouwd. Die Zorros hebben er in alle gevallen een ‘bad taste lowbrow music monster’ van gemaakt (dixit de bio). Gezien hun werkwijze zat dat er ook wel in: niet repeteren, rechtstreeks de studio in. In tien minuten de structuur en akkoorden doorspreken en dan gaan. De producer was toetsenist Olifr M. Guz die heen en weer moest rennen tussen zijn toetsenborden en de opnameknoppen. Overigens zijn de andere muzikanten Patrick Abt op gitaar en Beat-Man (jawel, Reverend Beat-Man) op drums. Gek makende plaat.
Mij=Voodoo Rhythm / Clearspot
4 reacties